________________
(૧૭૫) કહા, આશ કહા કરીયે પરકી નર, હેઈ નિરાશ નિરંજન ધ્યા છે ૨૪ છે
સુતે કહા પરમાદમેં પ્યારે તું, સાથમેં તેરે તે ચાર લગેરે, માતરૂ તારૂ બ્રાતરૂ ભામિની, સ્વારથકે સહુ જાન સગેરે; - કુણકે સંગી સનેહી અહે તું જે, કુણ અહે જગમાંહી ક્યું
તેરે, આ કિહાંથી કિહાં કુનિ જાવેગે, એ વિચાર કરે મનમેં રે ! ૨૫ છે
નંદ મહા નિધિ સિદ્ધિ કહા કરું, કહા કરૂં સુખ દેવગતિકે, કહા કરૂં મણિ માણેક મોતી જ્ય, કહા કરૂં તેરે રાજકે ટીકે; કહા કરૂં જન રંજન શકું, કહા ક મત ધાર મતિકે, એક નિરંજન ના મ વિના જગ, એર સહુ મેહે લાગતી આ ૨૬ છે
લકે સંગ ફલેલ ભયે તિલ તેલ તે તે સહુ કે મન ભાવે, પારસકે પરસંગથી દેખીયે, લોહા જયું કંચન હેય બિકાવે; ગામેં જાય મિલે સરિતાજળ, તેહુ મહાજળ એપમ પાવે, સંગત કે ફળ દેખ ચિદાનંદ, નિચ પદાથ ઉંચ કહાવે છે ૨૭ છે - નલિનીદલમેં જલ બુધ તે તે. મુગતાફળ કેરી એપમાં પાવે, મલયાગર સંગ પલાસ તરૂ લખ, તાહુમેં ચંદનતા ગુન આવે; સુગંધ સંજોગ થકી મૃગક મદ, ઉત્તમ લોક સહુ મિલ ખાવે, સંગતકે ફળ દેખ ચિદાનંદ, નિચ પદારથ ઉંચકહાવે ૨૮મા - કવ્ય અરૂ ભાવના કરમથી નીયારો નિત, વેશ્યા ગતિ
ગક સંજોગ નહ પાઈએ, કેઈથી ન કહ્યો જાય કરથી ન ગ્રહ્યો જાય, રહ્યો છે સમાય તાકું કેસે કે બતાઈએ; નય અરૂ ભંગ ન નિષેપકો પ્રવેશ જિહાં, ઉગતિ જુગતિ તામું
