________________
સર્વાંત-સિદ્ધાંત-સારસંગ્રહ પ્રસન્ન કરે છે, અંતઃકરણને તરત જ આનંદી બનાવે છે, મોહને નાશ કરે છે અને સદગતિ પ્રકટ કરે છે. અબજો અગ્નિ, ચંદ્રો કે સૂર્યો જેને નાશ કરવા સમર્થ નથી, તે (અમારા) અંતરના અનંત (અજ્ઞાનરૂ૫) અંધકારને આપ જેવા આત્મવેત્તા પુરુષ માત્ર એક જ વારનાં દર્શનથી નાશ કરે છે. આ સંસારરૂપ સમુદ્રને પાર પામ મુશ્કેલ છે, કારણ કે જન્મ, મરણ, રેગ વગેરેનાં દુઃખોથી તે ઉગ્ર અને ભયંકર છે તેમાં પુત્રો, સ્ત્રી, મિત્રો વગેરે અનેક ઝૂડે ભરચક ભર્યા છે, તેથી એ ભય ઉપજાવે છે. વળી કર્મોરૂપી ઊંચા તરંગો તેમાં ઉપરાઉપરી ઊછળી રહ્યા છે, તેથી હું વારંવાર ખેંચાઈ જાઉં છું અને આમ તેમ અવર-જવર કરી અનેક ગતિઓમાં ભટકયા કરું છું, એમાંથી બચવા માટે હું કઈ પણ શરણ જેતે ન હતું, પરંતુ કેઈ પુણ્ય કર્મ બાકી રહ્યું હશે તેથી આપનાં બન્ને ચરણકમળનાં મને દર્શન થયાં છે. હું મૃત્યુથી પીડાઉ છું. આપ દયાદષ્ટિ કરી મારી રક્ષા કરે. ૨૫૯-૨૬૪
- શ્રી ગુરુનાં અભયવચન वदन्तमेवं तं शिष्यं दृष्टयैव दयया गुरुः।
दद्यादभयमेतस्मै मा भैष्टेति मुहुर्मुहुः ॥ २६५ ॥ विद्वामृत्युभयं जहीहि भवतो नास्त्येव मृत्युः क्वचि
नित्यस्य द्वयवर्जितस्य परमानंदात्मनो ब्रह्मणः । भ्रांत्या किंचिदवेक्ष्य भीतमनसा मिथ्या त्वया कथ्यते ।
मां त्राहीति हि सुप्तवत्प्रलपनं शून्यात्मकं ते मृषा ॥ २६६ ।। निद्रागाढतमोवृतः किल जनः स्वप्ने भुजंगादिना ।
प्रस्तं स्वं समवेक्ष्य यत्प्रलपति त्रासाचतोऽस्मात्यलम् । माप्तेन प्रतिबोधितः करतलेनाताड्य पृष्टः स्वयं । किंचिन्नेति पदत्यमुष्य वचनं स्यात्तकिमर्थ वद् ॥२६७ ॥
रजोस्तु तत्त्वमनवेष गृहीतसर्पमावा पुमानयमहिर्वसतीति मोहात् ।
