________________
૮ ત્યાગાષ્ટક
પ
| (લાપશમિક ધર્મ) સંન્યાસને ત્યાગી ગસંન્યાસથી સર્વ ને પણ ત્યાગ કરે. એ યંગસંન્યાસ ચૌદમા ગુણસ્થાનકે હેય. કહ્યું છે કે“ગાયોવાળાકૂ હિલીગ ફાતિ તદ્રિકા”
“આયોજયકરણ કર્યા બાદ બીજે સંન્યાસ હેય છે ત્યાગી લે. રવાન=આધા. પાત્રોને પકપણ
ત=ગ કરે. ત=એમ. =એ રીતે. પરોf=બીજાએ કહેલ. નિગ=ગુણરહિત. ત્રેત્યે=આત્મસ્વરૂપ. ૩પપથ ધટે છે
1 કેવલજ્ઞાની અન્તર્મુદ્ર આયુષ બાકી હોય ત્યારે આયુષ કરતાં અધિક વેદનીયાદિ કર્મોને વાત કરવારૂપ સમુદ્દઘાત કરવા પહેલાં આવઈકરણ કરે છે. તે શુભ મન, વચન અને કાયયોગને વ્યાપારરૂપ છે. મેક્ષ પ્રતિ આત્માને સન્મુખ કરવાની ક્રિયા તે આવકરણ. કેટલાએક કેવલજ્ઞાની સમુદ્રઘાત કરે અથવા ન પણ કરે. કારણ કે જેના આયુષ કરતાં વેદનીયાદિ કર્મો અધિક હોય તે સમુદ્દઘાત કરે અને જેના આયુષ કરતાં વેનીયાદિ કર્મો અધિક નથી તેઓ સમુદ્દઘાત કરતા નથી. પરંતુ શુભ યોગની પ્રવૃત્તિ રૂપ આવઈકરણ તે બધા કેવલજ્ઞાની અવશ્ય કરે છે. (જુઓ પ્રજ્ઞાપના ટીકા પા. ૬ ૦૪) વિશે પાવશ્યક ભાષ્યમાં “આવનામુવકો વૈવા વા એ ગાથાની વ્યાખ્યામાં “મારે હવે આ કરવા યોગ્ય છે એવા પ્રકારને કેવલજ્ઞાનીનો ઉપયોગ અથવા ઉદયવલિકામાં કર્મને નાંખવારૂપ વ્યાપારને આવકરણ કહેલું છે (વિ. આવ. ગા. ૩૦૫૦) ત્યારબાદ સમુદ્દઘાત કરે છે અને સમુદ્દઘાત
ક્યો પછી યોગને રોધ કરે છે. જે મુદ્દઘાત કરતા નથી તેઓ આવાજીકરણ કર્યા પછી યોગને રોધ કરવાની ક્રિયા કરી સમગ્ર વેગોને ત્યાગ કરે છે.
