________________
૧૨
જ્ઞાનસાર
જેને આત્મસ્વરૂપને નિશ્ચય થયા છે એવા સાધુ સામાયિકરૂપી સળી વડે પરસ્પર મળેલા જીવ્ર અને કને જુદાં કરે છે. આમાનના અભ્યાસ કરતાં તથાધિ આવરણા દૂર થવાથી પુનઃ પુનઃ વસંવેદનથી આત્માને દઢ નિશ્ચય થાય છે, અને તેથી આત્મસ્વરૂપનું આવરણ કરનારા અને આત્મસ્વરૂપથી ભિન્ન એવા કર્મોને પરમ સામાયિકના બળથી નિવૅ છે. (૪૬) रागादिध्वान्तविध्वंसे कृते सामायिकांशुना । स्वस्मिन् स्वरूपं पश्यन्ति योगिनः परमात्मनः ॥ ४७ ॥ સામાયિકરૂપી સૂર્યથી રાગાદિ અંધકારને નાશ થતાં યોગીઆ પોતાનામાં પરમાત્માનું સ્વરૂપ દેખે છે, અવા આત્મા તત્ત્વષ્ટિથી પરમાત્માજ છે, કેવળ રાગદ્વેાદિથી મલિન થયેલા હેાવાથી પરમાત્મ સ્વરૂપની ભવ્યાંકેત થતી નથી. પરન્તુ સમભાવરૂપ સૂર્યના પ્રકાશથી રાગ અંધકારને નાશ થતાં આત્માને વિશે જ પરમાત્મસ્વરૂપ પ્રગટ થાય છે. (૪૭) स्निह्यन्ति जन्तवो नित्यं वैरिणोऽपि परस्परम् । अपि स्वार्थकृते साम्यमाजः साधोः प्रभावतः || १८ ||
પાતના સ્વરૂપની પ્રાપ્તિ માટે સમત્વનુ સેવન કરનાર સાધુના પ્રભાવયી નિત્ય વેરવૃત્તિવાળાં પ્રાણીએ પણ પર સ્પર પ્રેમ કરે છે. (૪૮)
પ્રિય અને અપ્રિય એવા ચેતન અને અચેતન પદાર્થમાં જેવુ" મન માહ પામતું નથી તે સમભાવને પ્રાપ્ત થયેલા છે. કાઇ પેાતાના હાથ વતી ગાઢી ચન્દનનું વિલેપન કરે કે વાંસલાથી કાપે તા પણ બન્નેમાં
