________________
પણ જે જીવો તે નયોના પરમાર્થને પકડી શકે છે તેઓ સ્વસ્થપણે ધર્મ આરાધીને કર્મોને હણી શકે છે.
ગંગાનદીને જાહ્નવી કે ભાગીરથી કહીએ તો તેમાં કોઇ ફેર પડતો નથી. “ગંગા', “જાહ્નવી', “ભાગીરથી' એ શબ્દો ભલે જુદા-જુદા રહ્યા, પણ એ બધા શબ્દો એક જ વસ્તુનો બોધ કરાવે છે ને ?
તેમ નિર્વાણપદ કહો કે મુક્તિપદ, પરમપદ કહો કે અક્ષરપદ, જાજવા આ શબ્દો એક જ વસ્તુને કહે છે અને તે નિર્વાણપદ યાને મોક્ષપદ.
તાત્ત્વિક દષ્ટિવાળા જીવો પર્યાયભેદમાં અટવાતા નથી, પણ તત્ત્વના પરમાર્થને તરત પકડી લે છે.
દીપ્રાદષ્ટિમાં વર્તતા જીવોમાં આ દૃષ્ટિ ઠીક ઠીક પ્રમાણમાં ઉધડેલી હોય છે.
શબ્દભેદને પ્રધાન ગણવાથી, આત્માનું અભેદ સ્વરૂપ અનુભવી શકાતું નથી. કીડી અને કુંજર તરફ તુલ્ય આત્મદષ્ટિ રહેતી નથી.
દૃષ્ટિના આ દોષને દૂર કરવા માટે પર્યાયદષ્ટિને આત્મદ્રવ્યમાં પરોવવી પડે છે. એટલે સઘળા વિસંવાદોનો અંત આવે છે, ઝઘડા નાશ પામે છે, સમતાભાવ સલામત રહે છે, ચિત્ત ડામાડોળ થતું અટકી જાય છે, અખંડ શાંતિનો અનુભવ શરૂ થાય છે.. ચોથી દીપ્રાદેષ્ટિની સઝાય...
• ૧૦૩
