________________
૧૭ : શ્રી કુંથુનાથ જિન સ્તવન
[૩૩૧ આગમ આગમધરને હાથે, નાવે કિણુ વિધ આંકું; કિહાં કણે જે હઠ કરી હટકું, તો વ્યાલ તણી પરે વાંકું હે. કુંથુ. ૪
અર્થ–પૂર્વધારીઓ મોટા આગમસૂત્રગ્રંથ વાંચીને મોટા આગામધર થાય. પણ તેમના જેવાને હાથે પણ એ અંકુશમાં આવતું નથી, અને હું કઈ જગાએ આગ્રેડ ધરીને એને બળાત્કારે ધકેલી દઉં તે એરુંની પેઠે એ તે વક્ર થઈ જાય, પણ એ ઠેકાણે તે ન જ આવે, એવું મારું મન છે. (૪)
ટબો–આગમધરને હાથે યદ્યપિ આગમપ્રવચન છે, પણ કેઈ વિધિ પ્રકારે આંકડે મનને ન પામીએ. કઈ વેળાએ જે હઠ કરી-કદાગ્રહ હઠગે તાણી રાખું તે વ્યાલ-સર્ષની પેઠે વાંકું થાય, વિપરીત ફળ આપે, કુરંડ બરડાદિકની પરે. (૪)
વિવેચન-ખુદ આગમના અભ્યાસીઓ દશ પૂર્વ સુધી ભણી જાય તે પણ મન તે જરા પણ અંકુશમાં આવતું નથી. આગમધારીએ આગમમાં મનને અધિકાર વાંચતા હોય ત્યારે પણ તેમનું પિતાનું મન અંકુશમાં આવતું નથી. અને એવા આગમધારી પુરુષે મારી નજીકમાં હોય ત્યારે પણ મારું, મન અંકુશમાં રહેતું નથી. હું કહી કહીને થાક્યો કે આવા પૂજ્ય વિદ્વાનોની હાજરીમાં તે હે મન ! તું જરા કાબૂમાં આવે, પણ તે તે મારું કહેવું માનતું નથી અને ભટક્યા જ કરે છે.
અને કઈ જગ્યાએ હું એને કદાગ્રહ કરીને રોકે ત્યારે તે એ ઊલટું સર્ષની જેમ વાંકુ થઈ બેસે છે. જેમ જેમ એ મનને રોકું તેમ તેમ એ વધારે આડું થઈ વધારે જોરથી ફર્યા કરે છે. સામાયિક કરતા સસરાને માટે વહુએ જવાબ આપે કે “સસરા તે ઢઢવાડે ગયા છે!' સસરાએ સામાયિક પૂરી થયા પછી આવો જવાબ આપવા માટે વહુને ખુલાસો પૂછળ્યો તે વહુએ જવાબ આપે કે તેઓ (સસરા) તે મનમાં સામાયિક જલદી પૂરું કરી દેવાડે ઉઘરાણું કરવા જવાને વિચાર કરતા હતા ! સસરાને માટે આવું બેલાવનાર મનને હુ આગ્રહ કરીને - પાઠાંતર-આગમધરને’ બદલે પ્રતમાં “આગમધરીને ' પાઠ છે, બીજી પ્રતમાં “ આગમધરનેં ” પાઠ છે “ હાથે'ને સ્થાને પ્રતમાં “હાથે ' પાઠ છે; બીજી પ્રતમાં “હાર્થે' પાઠ છે; “નાવે 'ને સ્થાને એક પ્રતમ “ના” પાડે છે. “ણિ’ને બદલે “કિણે’ પાઠ પ્રતમાં છે. “કિહાંકણે’ સ્થાને પ્રત લખનાર “કેહિ જો” પાઠ લખે છે; બીજી પ્રતમાં “જિંહારે કિણિ” પાઠ છે. “હઠ' સ્થાને પ્રતમાં “હટ' પાડે છે. “કરી' સ્થાને પ્રતમાં “ કરિ' પાઠ છે. “હટકું ' સ્થાને પ્રતમાં “હડકુ' પાઠ છે. “તણી’ સ્થાને પ્રત લખનાર “તણિ” પાઠ લખે છે. પરે' સ્થાને “પ” પાઠ પ્રતમાં છે. “વાંકુ' સ્થાને “વાકુ’ પાઠ પ્રતમાં છે. (૪) | શબ્દાર્થ-આગમ = સૂત્ર, સિદ્ધાંત. આગમધર = આગમના મુખે જાણનાર, મૂળ સૂત્રના જાણકાર, આગમધારી. હાથે = પાસે, સામે, પડોશમાં. નાવે = ન આવે, થઈ શકે નહિ. કિણ = કોઈ એક પણ વિધિ = વિધ, રસ્તે. મું = અંકુશમાં, તાબામાં, કબજામાં. કિંઠા = કઈ કણે = કને, સ્થાને. હઠ કરી = આગ્રહ
પી. જબરાઈ કરી. હટકું = લગાડું, વળગાડું. તે = તે બાબતમાં. વ્યાલ = વાંકે પ્રાણી, વાધ, સ, વાંક = ઉદ્ધત, તોફાની, આવું. (૪)