Page Text
________________
૧૭ શ્રી કુંથુનાથ જિન સ્તવન
મન સંબંધ–આવા નિરંજન નિરાકાર પ્રભુની સેવા કરી તેના જેવા થવાને પ્રાણીઓ નિર્ણય કર્યો. તેને એમ થયું કે ગુણપ્રાપ્તિને માગ સેવાને આશ્રયીને રહે છે. ત્યાં એના મનમાં એક સવાલ ઊભો થાય છે. તે જાણે છે, અને તેને વહેવારુ અનુભવ છે કે –મન gવ મનુષ્યનાં વાળ વધમોક્ષયોઃ એટલે મનુષ્યને કર્મબંધનનું અને કર્મથી તદ્દન છૂટી જવાનું કારણ માત્ર મન જ છે. તે મનને જેમ વારે અને એક જગાએ બાંધી રાખવા પ્રયત્ન કરે તેમ તે તો છેટું અને છે ભાગતું જાય છે. સામાયિક કે પૂજનને ખાસ અભ્યાસ કરું છું ત્યારે મને માલુમ. પડે છે કે મનની સ્થિરતા કે એકાગ્રતા મેળવવી અને એને એક સ્થાન પર બાંધી રાખવું ઘણું મકેલ કામ છે. તેટલા માટે તે પ્રભુ પાસે જણાવે છે કે મનને વશ રાખવું તે ભારે દુર્ઘટ ઘટના છે. એ પ્રસન્નચંદ્ર રાજર્ષિનું દષ્ટાંત જાણે છે. એ એક રાજા હતા. શત્રુ રાજાએ એને હરાવી દીધા પછી એણે મહાવીરસ્વામી પાસે દીક્ષા લીધી હતી. એ સમવસરણની નજીકમાં જ તપ તપી રહ્યા હતા. તેઓને તપને દેખાવ તે ભારે સરસ હતું, પણ શ્રેણિક રાજાના બે સેવકે વાત કરતા હતા. તેમાંથી એકે રાજર્ષિ શ્રી પ્રસન્નચંદ્રનાં વખાણ કર્યા; અને બીજે કહેઃ “છોકરાને રખડાવી આવી રીતે ભટકવું તે તું સારું ધારે છે? છોકરે તો રાજાને પુત્ર હોવા છતાં ભીખ માગે છે! આવી દીક્ષાથી તે સયું!” પછી રાજા શ્રેણિકની સવારી આવી. રાજા રાજર્ષિને ન, અને ત્યાર પછી ભગવાનના સમવસરણમાં પહોંચી ગયે. આજે ઉપદેશ પણ મન સંબંધી ચાલે. એટલે શ્રેણિકે ભગવંતને સવાલ કર્યો કે “ભગવન! રાજર્ષિ પ્રસન્નચંદ્રને મેં વાંધા તે વખતે તે કાળ કરત તો તેમની શી ગતિ થાત ?” ભગવાન કહે કે તે વખતે કાળ કરત તો તેઓ જરૂર નરકમાં જાત.” ત્યાં તો દેવદુંદુભિ વાગ્યા. ભગવાને જણાવ્યું કે “પ્રસન્નચંદ્ર રાજર્ષિને કેવળજ્ઞાન થયું, તેને આ મહિમા દેવતાઓ કરી રહ્યા છે.” નરકે જવા યોગ્ય કાર્ય કરનારને આટલા થડા વખતમાં કેવળજ્ઞાન કેમ થાય ?-એ સ્વભાવિક પ્રશ્ન ભગવંતને રાજાએ પૂછળ્યો. ભગવંત કહેઃ “જ્યારે તારા સેવકોને મુખે પુત્રની કરુણાજનક સ્થિતિની ચર્ચા પ્રસન્નચ, સાંભળી તે વખતે તેના મનમાં યુદ્ધ થવા માંડ્યું. શત્રુ રાજાને લડતાં લડતાં જાણે પિતે બધાં શસ્ત્ર બેઈ બેઠે અને છેવટે માથા ઉપરનું બખ્તર તેને મારવા માટે માથા પર હાથ ફેરવવા લાગે ત્યારે તેને ભાન થયું કે સાધુએ જીવહિંસા તો સર્વથા ત્યાગવી જોઈએ. કેના છોકરા અને કેણુ બાપ? મારે અને પુત્રને હવે સંબંધ છે? ત્યાર પછી ધ્યાનધારાએ ચઢતાં અને મન પર કાબૂ આવતાં શુકલ ધ્યાને ચઢી ગયા અને કર્મોને ખપાવી એમણે કેવળજ્ઞાન પ્રાપ્ત કર્યું !” નરકગામી જીવ બહુ જ થોડા વખતમાં મક્ષ જવાને છે એટલું મનનું સામ્રાજ્ય
| SR No. | 005730 |
| Book Title | Anandghan Chovisi |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Motichand Girdharlal kapadia, Ratilal D Desai |
| Publisher | Mahavir Jain Vidyalay |
| Publication Year | 1985 |
| Total Pages | 540 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati |
| File Size | 12 MB |