________________
[૩૨૫
૧૬ શ્રી શાંતિનાથ જિન સ્તવન
તું વિચાર કર કે આ તારા પ્રયત્નોની સાથે તારે તે બે કે ચાર જેટલી જ જોઈએ અને તેને બદલે તે ધનના ઢગલા કરે છે, ને આખરે તે તારાં કર્મોનું ફળ તારે જ ભેગવવું પડશે, અને તે વખતે જેને તું તારા માની રહેલ છે તે કઈ જરાય મદદ કરવા ઊભા રહેનાર નથી, માટે તારે પિતાને વિચાર કર અને ખરી શાંતિ કેને અને ક્યારે મળે છે તેને પાકે અભ્યાસ કરે. આવા આનંદઘન (લાભાનંદ) જેવા કહે છે તે વિચારી જે અને ન્યાયથી તને તે વાત બેસતી હોય તો તારા પિતાના હિતને માર્ગ પકડી લે અને અત્યારની વાતને વીસરી જા, અને સાચી વાતને સમજ. આ તે ત્રીજથી અગિયારમી ગાથામાં બહુ ટૂંકાણમાં મુદ્દામ વાત કરી છે, તેની પાછળ તારું હિત જ માત્ર હેતુભૂત છે, તેને તું વીસરીશ તે આ ભવ માત્ર એક ફેરા સમાન થઈ જશે.
અને ઘણાખરા આપણે આંખે બંધ રાખીને જ ચાલીએ છીએ, નહિ તે આપણા હિતની આવી ઉઘાડી વાતમાં વિચાર કરવાનું હોય જ નહિ. પણ કમનસીબે પ્રાણી વિચાર જ કરતે નથી અને છતાં “ફુરસદ મળતી નથી” એવી ફરિયાદ કરે છે, અને આ સર્વ કુરસદ મળતી નથી એટલાં કામ એ કોને માટે અને કોના લાભની ખાતર કરે છે તે જ્યારે તે વિચારે ત્યારે તક ગુમાવવા માટે એને પશ્ચાત્તાપ થાય છે, પણ આ પશ્ચાત્તાપ નકામો છે. એ તે જ્યારે આ પરિસ્થિતિને અંત લાવશે અને પિતાને માટે નિરંતરનું હિત શોધી તે માટે પ્રયત્ન કરશે ત્યારે એની આખી દશા જ ફરી જશે. અને ખરી રીતે તે દશા ફેરવવાની જ આ વાત છે. એક વાર સ્વહિત દેખાય તે પછી સાચા રસ્તે સમજવામાં આવી જાય છે અને પરિણામે જીવને ઉદ્ધાર થાય છે. માટે આ સ્તવનનું વારંવાર મનન કરવું અને તે પિતાને માટે ઉપકારી પર લખ્યું છે એમ સમજી તેને યથાર્થ વરૂપે ભજવું.
એને રસ્તે જ અત્યારે જુદો છે. પણ સાચે રસ્તે જડે તો તેને શોધવે જોઈએ અને - પિતાનું એકાંત હિત શેમાં છે, તે નજરે વાત કરવી જોઈએ, બાકી બધાં ફાંફ છે. ઊઠ, વિચાર કર અને જાગૃત થા! તને કેટલીક અગત્યની વાતે આ સ્તવનની વિચારણામાંથી જરૂર મળશે. (૧૬) માર્ચ : ૧૫૦ ]
