Page Text
________________
ર૬૦]
શ્રી આનંદઘન-ચાવીશી બતાવે છે અને તન્મય થયેલ આખરે તપ થઈ જાય છે. અને ભક્તિમાં લીન થયેલા પ્રાણીને બીજું કશું સૂઝતું નથી. એ પિતાના ઈષ્ટ આદર્શને જ સર્વત્ર દેખે છે, એમાં જ એને તેષ થાય છે અને એને સર્વ આનંદ એનામાં જ આવી જાય છે, સમાઈ જાય છે. આવી તન્મયતા પ્રાપ્ત કરવાની ખરી જરૂર છે અને તે માટે કરેલા પ્રયાસથી તે સિદ્ધ થઈ શકે તેમ છે, માટે બીજ કામ મૂકી દઈ આ પ્રભુસેવા–ભક્તિને આદર્શ સ્વીકારે અને તે માટે બનતું કરવું, કારણ કે આ સંસારના ફેરા મટાડવાને એ સીધો અને ઇષ્ટ માર્ગ છે.
સ્તવન
(રાગ મલ્હાર, ઇડર આંબા આંબલી રે ઈડર દાડિમ દ્રાક્ષ-એ દેશી; તથા અરિ બાઈ ભલો ભરતાર–એ દેશી.)
દુઃખ-દહગ દૂરે ટળ્યાં રે, સુખ-સંપદશું ભેટ; ધીંગ ઘણી માથે કિયે રે, કુણ ગંજે નરખેટ. વિમળ જિન દીઠાં લોયણ આજ, મારાં સીધાં વંછિત કાજ. વિમળ જિન. ૧
અર્થ_વિમળનાથ નામના તેરમા પ્રભુને આજે નજરે જોયા તેથી મારાં ભૂતકાળનાં સર્વ ખે અને વર્તમાને તેને અનુભવ તથા ભવિષ્યકાળની આપત્તિનું ખરાબ નસીબ—તે સર્વ છેટાં ગયાં અને સુખની સંપત્તિ સાથે મેળાપ થયે. મેં મારે માથે મજબૂત ધણીને-શેઠને ધારણ કર્યો છે, તે કયે તેફાની શિકારી લુચ્ચે માણસ હઠાવી કે હરાવી શકે? (૧)
પાઠાંતર—પ્રથમ પંક્તિમાં આંકણીરૂપે એક પ્રત લખનાર “વિમળ જિનેસર દીઠા લેણે રે' એ પાઠ લખે છે. “દુ:ખ’ સ્થાને ‘દુષ’ એમ એક પ્રતમાં પાઠ છે; અર્થ ફરતો નથી, “દૂર ગયાં રે' ને સ્થાને • હિ રહ્યા છે” એ પાઠ એક પ્રતમાં છે. “સંપદ’ સ્થાને એક પ્રતમાં “સંપદિ” પાઠ છે. “ભેટ” સ્થાને તે જ પ્રતમાં ભેટિ” પાઠ છે. “ધીંગ’ સ્થાને “ધિંગ’ એ પાઠ એ જ પ્રતમાં છે. જિયો ? ” સ્થાને તે પ્રતકાર ધર્યો રે” એવો પાઠ લખે છે. ‘ગંજે’ સ્થાને તે જ પ્રતમાં “ગંજે” એવો પાઠ છે. એક પ્રત
ખને બદલે લખે છે. “સુખ સંપત્તિ સ્થં ભેટ’ એ પ્રમાણે પાઠ એક પ્રત લખનાર આપે છે. “ધણી'ને સ્થાને એક પ્રતમાં ‘ધણિ’ પાઠ છે. “ગંજે’ને સ્થાને “ઘજે’ એ પાઠ એક મતમાં છે. ચોથા પદમાં દીઠા લેણે એવો પાઠ એક પ્રતમાં છે. (૧)
શબ્દા -દ:ખ = પીડા, અસુખ, દેહગ = દુર્ભાગ્ય, નસીબના ખરાબ લેખ. દૂર = છે.. કન્યાં = ગયાં Aી સારા થઈ ગઈ), તે અળગાં થઈ ગયાં. સુખ = માનસિક આનંદ, મનને આનંદ, સંપદર્શ = સંપત્તિ, બિયત સાથે. ભેટ = મળવું તે, આવવું તે. ધીંગ = બહાદુર, મેટા, શક્તિશાળી, ધણી = શેઠ, ઉપરી, હુકમ કરનાર. માથે = નિજ ઉપર, મહેએ. કિયો રે = કર્યો, કબૂલ રાખ્યો. કુણ = કેણ, શો, કોઈ પણ. ગજ = હડાવી શકે, ગાંજી શકે, હરાવે. નર = માણસ, મનુષ્ય. ખેટ = હલકી જાતિને માણસ, મનુષ્યરાક્ષસ. નીચ
રાગ વિમળ = તેરમાં ભગવાન. જિન = તીર્થકર, દીઠાં = જોયાં, ભાળ્યાં લેયણ = મારી અંતરની આંખ વ લોચને, નજરે. આજ = આજે, અધુના, હમણાં. મારાં = પિતાનાં, મારા પિતાનાં, સીધાં = સિધ્યાં, સફળ યાં. ત્યાં. વંછિત = ઇચ્છિત, ઈઝેલાં, વહાલાં ગણેલાં. કાજ = કામ, કાય. (૧) .
| SR No. | 005730 |
| Book Title | Anandghan Chovisi |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Motichand Girdharlal kapadia, Ratilal D Desai |
| Publisher | Mahavir Jain Vidyalay |
| Publication Year | 1985 |
| Total Pages | 540 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati |
| File Size | 12 MB |