________________
૨૫૮ ]
શ્રી આનંદઘન-વીશી માને, પણ જ્યારે શરીર જવા બેસે છે, ત્યારે કોઈ વસ્તુ કે કેઈ સગાંસંબંધી સાથ આપતાં નથી. અને આ જીવ એકલે આવ્યું છે અને એકલે જવાને છે એને પૂર્ણ વિચાર કરી આત્માને બરાબર ઓળખ અને અત્યારના પેટા વિચારને ત્યાગ કરે. પ્રાણી જો એક વખત આત્માને ઓળખે અને તે મુદ્દગળથી અલગ છે એમ જાણે, ચેતનને જીવ જાણે, અને પુદૂગળને અજીવ જાણે, તે એનું કામ થાય તેમ છે અને તેની સર્વ ઉપાધિ મટી જાય તેમ છે. અત્યારે તે અમુકને પિતાનાં ગણે છે, અને બીજાને પારકાં ગણે છે, તે સર્વ પૌગલિક ભાવ છે. તેને જેમ જલદી મુકાય તેમ આત્માનું શ્રેય છે. પછી અત્યારનું જે હરીફાઈનું વાતાવરણ છે, જે પરનિંદા કરવાની ટેવ છે, જે ચાડી ખાવાની ટેવ છે, વાતવાતમાં ક્રોધ, માન, માયા થઈ જાય છે, વિષય તરફ પ્રેમ થાય છે, રાગદ્વેષ કરાય છે, કોઈ સાથે કજિયા થાય છે, એ સર્વ પૌલિક ભાવ છે, તેને છેડેથે જ છૂટકે છે. અને તે ભાવ છોડીને અંતે ખરા આત્મિક ભાવને ઓળખી લેવાની અત્યારે તક છે. અને અત્યારે એ કરવા જેવું કામ છે. આ અવસર વારંવાર મળતે નથી, તેથી અત્યારની તકને પૂરતે લાભ લે એ આપણું કર્તવ્ય છે. સમજુનું કર્તવ્ય છે કે આત્માને બરાબર ઓળખી, આ પુદુગળને સંબંધ અસ્થાયી છે, ટૂંક વખત માટેને છે, તે છેડી દઈ અનંત જ્ઞાન, દર્શન, ચારિત્રમાં નિરંતરને માટે આનંદ માને. તેના રસ્તા હવે બતાવે છે અને તે સ્વીકારવા આગ્રહ કરે છે. એને માટે આગળ તેરમું સ્તવન જુઓ અને એમાં બતાવેલા આદશે પહોંચવા પ્રયત્ન કરે. (૧૨) જાન્યુઆરી : ૧૫૦ ]
