________________
એક અપ્રસિદ્ધ સંસ્કૃત પત્ર | ૨૫૯
पार्यो -जयति गाम्भीर्यं गृहीतं येन वारिधेः ।। ततः शिष्टानि रत्नानि भीतोऽसौ किमधो दधौ ॥ १४ ॥ श्रिये पावः स वो यस्य क्षमाभृत्त्वगुणोऽधिकः । लक्ष्मव्याजादतः शेषस्तल्लाभाय यमाश्रितः ॥ १५ ॥ मनःसरोवरेऽस्माकं पार्यो नीलोत्पलायताम् ॥ यद्धैर्यसख्यतो मेरुरुच्चैर्मूद्धनिमादधे ॥ १६ ॥ मच्चित्तनन्दने पार्श्वः कल्पद्रुरिव नन्दतु । हतं सप्तजगद्ध्वान्तं यदीयैः सप्तभिः फणैः ॥ १७ ॥ वन्दारुसुरकोटीररत्नांशुस्नपितक्रमः । नेदीयसीं जगद्वेदीं कुर्यात् पार्श्वः शिवश्रियम् ॥ १८ ॥ यः करोत्येव पापानां कलावपि बलाद् व्ययम् । महानंदाय तं श्रीमत्पार्वं वन्दामहे वयम् ॥ १९ ॥ तमीदृशोदारपवित्रचित्र-चरित्रसंत्रासितशत्रुवर्गम् । अनर्गलस्वर्गसुखापवर्गनिसर्गसंसर्गसमर्थमाग्रम् ॥ २० ॥ सुरद्रुचिन्तामणिकामकुम्भस्वर्धेनुवर्गादधिकप्रभावम् । समुल्लसल्लब्धिसमृद्धिपूर्णं सदा चिदानन्दमयस्वभावम् ॥ २१ ॥ जगदृगाप्प्यायकक्रान्तिकान्तं संसेवितोपांतममर्त्यवृन्दैः । श्री अश्वसेनान्वयपद्महंसं श्रीपार्श्वनाथं प्रणिपत्य मूर्जा ॥ २२ ॥
दिववर्णनम्)
(अथ नगरवर्णनम्) चिरकालं गुरूपान्ते परिशिक्षितलक्षणः । उच्चै?षादिवांभोधिलक्ष्यते घर्घरस्वरः ॥१॥ २३ ॥ प्रसह्य जगृहुर्दैवाः रलान्यब्धेरसौ ततः । तद्भिक्षां याचते यत्र विततोर्मिकरः किमु ॥२॥ २४ ॥ दृष्टा क्षुभ्यति यत्राब्धिर्घटप्रतिभटस्तनीः । शंकमान इव स्वस्य घटोद्भवपराभवम् ॥३॥ २५ ॥ . नार्यो हारेषु रलानि दधते चाधरे सुधाम् । यद्गतस्वपदं सिंधुः किमित्यावेष्टय तिष्ठति ॥४॥ २६ ॥ अब्धिसंगतया शुभ्रभासा स्फटिकवेश्मनाम् । सदैव लक्ष्यते यत्र गंगासागरसंगमः ॥५॥ २७॥ अप्येकमिंदुमुवीक्ष्य, स्यादब्धेरुत्तरंगता । नारीमुखेंदुकोटीभिर्यत्र सा वचनातिगा ॥६॥ २८ ॥
