________________
શ્રી ગોડી પાર્શ્વનાથ અને યશોવિજયજીરચિત સ્તોત્ર ૨૪૯
અથતું. વિધાતા ચંદ્રના અમૃતમાંથી બિન્દુઓ લઈને રોજ રાત્રે પ્રભુના. ગુણોની ગણના કરવા માટે રેખાઓ કર્યા કરે છે, જેને આપણે તારલાઓ તરીકે ઓળખીએ છીએ. પણ એમના આ પરિશ્રમનો કદી અંત આવતો નથી. તેથી ચંદ્રમાંનું અમૃત વપરાઈ જતાં વળી પાછા વિધાતા તેને અમૃતરસથી અજવાળિયામાં ભરવા માંડે છે!
કોયલના ટહુકારવાચક “કુહૂ' શબ્દ ઉપરના શ્લેષનો આશ્રય લઈને, પ્રભુની યશશ્ચન્દ્રિકાને “કહૂ (= અમાવાસ્યા) તિથિ નામમાત્રની રહી ગઈ છે અને કોયલના મુખમાં જઈ વસી છે એવી અપૂર્વ કલ્પના ઉદ્મશાલંકાર ધ્વનિમાં મઢીને યશોવિજયજી કહે છે કે –
यशोभिस्तेऽशोभि त्रिजगदतिशुभै शमितस्तिथिः सा का राका तिथिरिह न या हन्त ! भवति । कुहूर्नाम्नैवातः पिकवदनमातत्य शरणं ।
श्रिता साक्षादेषा परवदनवेषा विलसति ॥६५॥ મિથ્યાદર્શનખંડનમાં ન્યાયાચાર્યને અવશ્ય આનંદ આવે જ. આ કાર્યના જુસ્સાને પ્રગટ કરતાં પરદર્શનગત દેવો, ગુરુઓ અને વેદવિહિત ક્રિયાકાંડ તથા દયાહીન ધર્મના સંદર્ભ આપી, પાર્શ્વનાથપ્રભુએ એને સમ્યગ્દર્શનરૂપી ઘાણીમાં કેવી રીતે પીલી નાખ્યું તેનું નિદર્શન કરતાં યશોવિજયજી કહે છે કે –
मता देवा सुभ्रूस्तनजघनसेवासुरसिका महादम्भारम्भाः प्रकृतिपिशुनास्तेऽपि गुरवः । दयाहीनो धर्मः श्रुतिविहित पीनोदय इति
प्रवृद्धं मिथ्यात्वं सुसमयघरट्रैर्दलितवान् ॥१६॥ શ્રી પાર્શ્વનાથ પ્રભુના પવિત્ર નામસ્મરણનો મહિમા અને તેનાં સુફળ ગણાવતાં ગણિવર્યજી કહે છે કે –
___ भयं सर्वं याति क्षयमुदयति श्रीः प्रतिदिनं 'વિત્તીયને તે તાતિ જુવો વિશે સુરમ્ | महाविद्यामूलं सततमनुकूलं त्रिभुवना
भिराम ! त्वन्नाम स्मरणपदवीमृच्छति यदि ||९८|| આ રીતે ઝાકઝમાળ ભાષાસૌષ્ઠવ નવનવીન કલ્પનાઓ. ચમત્કૃતિપૂર્ણ અભિવ્યક્તિ, અડગ શ્રદ્ધા, પરમતખંડનનો ઉદ્દીપ્ત ઉત્સાહ, નામસ્મરણથી નગર કલ્યાણપ્રાપ્તિની ખાતરી આ બધી સામગ્રી દ્વારા શ્રી પાર્શ્વનાથપ્રભુ પ્રત્યેની ગહન ભક્તિનિષ્ઠાને યશોવિજયજીએ આ રમણીય સ્તોત્રપ્રાસાદમાં પ્રધાનદેવપદે પ્રતિષ્ઠિત કરી છે. અને અંતે દેવોના મુકુટમણિઓરૂપી દર્પણોમાં પ્રતિબિમ્બિત થતા મુખારવિન્દનું સ્મરણ કરી, વામાદેવીના પુત્ર ભગવાન શ્રી પાર્શ્વનાથને સમસ્ત