________________
૧૬
પરિષાપનિકા—અર્થાત્ પહેરામણી. પહેલાં ગૃહસ્થો વર્ષ દિવસે પહેરામણી નિમિત્તે વસ્ત્રો અથવા રોકડ રકમ દેવદ્રવ્યમાં આપતા હતા, પરન્તુ અત્યારે તે રિવાજ રહ્યો . પણ નથી. કહો, દેવદ્રવ્યની આવકના આ માર્ગમાં ફેરફાર થયો કે નહિં ?
ઉપરના પાઠમાં વર્ષે વર્ષે દેવદ્રવ્યની વૃદ્ધિ માટે ધોતીયાં મૂકવાનું કહ્યું છે, પરન્તુ અત્યારે તે સાધારણ ખાતાની કલ્પનાથી સૂકાય છે, અને તેથીજ તેનો ઉપયોગ શ્રાવકો પૂજાના કામમાં કરે છે. ત્યારે કહો આ માર્ગમાં પણ ફેરફાર થયો કે નહિ ?
વળી આરતીમાં દ્રવ્ય મૂકવાનું દેવદ્રવ્યની વૃદ્ધિ માટે કહ્યું છે; છતાં અત્યારે કેટલેક સ્થળે તે દ્રવ્ય યાચકોને આપવામાં આવે છે, આ પણ ફેરફાર નહિ તો ખીજું શું?
દેવદ્રવ્યની વૃદ્ધિનો જે પાઠ આપીને કોઈ કોઈ પોતાનો પક્ષ સાચો ઠરાવવા પ્રયત્ન કરે છે; તેજ પાઠમાં બતાવેલ દેવદ્રવ્યની વૃદ્ધિનાં કારણોમાં ઉપર જણાવ્યા પ્રમાણે મ્હોટા મ્હોટા ફેરફારો થઈ ગયેલા જોવાય છે; ત્યારે શું આવા ફેરફારો કરનારને તેઓ ભવભ્રમણ કરનાર માને છે કે? વળી જૂઓ
પહેલાંના સમયમાં ગુરૂજ્યુંણાનું દ્રવ્ય યાચકો લઈ જતા હતા. ( અત્યારે પણ કેટલેક સ્થળે યાચકો લઈ જાય છે) પરન્તુ પાછળથી તે દ્રવ્ય સાધારણખાતામાં લઇ જવાતું હોય, એમ ‘દુવિધિ’ના નીચે આપેલા પાઠથી સ્પષ્ટ થાય છે. શ્રાધ્રુવિધિના' પૃ. ૭૭ માં તે પાઠ આ પ્રમાણે છેઃ—
साम्प्रतिकव्यवहारेण तु यद् गुरुन्युञ्छनादिना साधारणं कृतं स्यात्तस्य श्रावक-श्राविकाणामर्पणे युक्तिरेव न दृश्यते । शालादिकार्ये तु तद् व्यापार्यते श्राद्धैः ।
66
અર્થાત્—સાપ્રતિક વ્યવહારવડે કરીને તો જે ગુરૂત્યુનાદિનું દ્રવ્ય સાધારણમાં કરેલું હોય, તે શ્રાવક-શ્રાવિકાને આપવામાં યુક્તિજ દેખાતી નથી. શાળાદિ કાર્યમાં તો શ્રાવકો તેને વાપરી શકે છે.
