________________
• જીવનસા
T
શકી જ નહિ ! લગ્ન પહેલાં પ્રથમ યેાવનનુ જે સ્વાભાવિક માય, હજારા હજારા દુ:ખ દર્દ વચ્ચે પણ નિર્મળાના દેહ કરતુ ટકી શકયુ હતુ, તેના તેા આજે અવશેષ પણ નથી ! સ સ્વ માધુ સંતાનને સમર્પણ કરીને નિમુ આજે ગઇ કાલના સાન્દ એક હાડપીંજર જ બની ગયેલ છે. ઉષાના મનમાં થયું કે ઘરની કામવાળી હશે! અરુણે તે એ તરફ દૃષ્ટિ પણ નહેાતી કરી.
અરુણુ અને ઉષા ચારે ય દિશામાં જોતાં જોતાં ઉપર જવા લાગ્યાં. આ શું ? પાતે ખાસ શૈાખથી બનાવેલુ મકાન આવુ કંગાલ અને શ્રીહીન થઇ ગયુ છે? અરુણને એમ જ લાગ્યું કે પોતે કંઇ કંગાલ કારકુનના મકાનમાં જઇ રહ્યો છે.
કમળાના એરડામાં બન્ને ગયા પછી સ્ત`ભિત થઇને ઊભા રહ્યાં. ખૂબ મેલા બીછાના પર માતાના અસ્થિપીંજર સમા ઢેઢુ પડ્યો હતા. સુરેશ એ મીછાના પર બેસીને માતાની છાતી પર કંઇક દવા માલીસ કરી રહ્યો હતા. સુરેશ આખી રાત નહિ સૂતા હાય તેમ તેના ચહેરા પરથી દેખાતું હતું. સુરેશના થાકેલા અને શુષ્ક બનેલા વદન પર ષ્ટિ સ્થિર કરીને ઉષાનુ નારી હૃદય પેાકારી ઉઠયું : ‘આહ્ ! ’ અરુણે મૃદુસ્વરે કહ્યું : “ સુરેશ !
??
સુરેશે ઉત્તર ન આપ્યા. મૃદુ અવાજ તે સાંભળી શકયા નિહ. ઉષા તેની પાસે ગઇ. બાજુમાં બેસતાં ખેલી : “સુરેશભાઇ ! ”
સુરેશ એકદમ ઊભા થઇ ગયા. ચમકીને એટલી ઊઠ્યો: “ તમે આવી ગયાં છે ? આ! એ મા!”
રાગભર્યો વદને એક યંત્રણુસૂચક સ્વર સાથે કમળાએ કહ્યું : "... ..."
