________________
* જીવનસંધ્યા
://v
vvvv ,
ત્યાર પછી જે.........
જે શું? કમળા આ ધક્કો સહન ન કરી શકે...વૃદ્ધ વય મરણપન વ્યાધિ, અનેક અગવડતાઓ વચ્ચે જીવવું....કદિપણુ સારું ન થઈ શકે, અને તેમ થાય તો અરુણના હૃદયમાં પત્ની પ્રત્યે પ્રતિકૂળ ભાવના નહિ જાગૃત થાય ? એ શું એક વાર પણ એમ નહિ વિચારે કે સ્ત્રીને ખાતર માતાને ગુમાવી ! અને એ વિચારના પરિણામે ઉષા સ્વામીના અંતરમાંથી દૂર ધકેલાય તે એ સ્વામીના હદયને કયા બંધનથી બાંધી શકાશે ? સંતાન તે છે જ નહીં. એ હોત તો માયાનું આંર્ષણ અતૂટ રાખી શકાય. અથવા બાળકને હદય સરસું દબાવીને વિશ્વનું સમસ્ત દુ:ખ ઉપેક્ષિત કરી શકાય...મારી આટલી સંપત્તિ જાળવી રાખજે....મને મારા સ્વામીથી દૂર ન કરીશ. પ્રભુ! એના સિવાય મારું કોણ છે?”
ધીરે ધીરે અરુણે આંખ ઉઘાડીને જોયું. ઉષા તેના જ સામું જોઈ રહી હતી.
મૃદુ કરુણ સ્વરે અરુણ બલ્ય : “ઉષા, તારી વાત મેં ન માનવામાં કેટલી ગંભીર ભૂલ કરી નાખી છે ?”
ઉષા કશું ન બેલી. કશું કહેવા જેવી તેની સ્થિતિ નહોતી રહી. હદયમાં તોફાન જામ્યું હતું. સ્વામીના શબ્દોથી એ તોફાન વધારે પ્રબળ બન્યું.
અરુણ કહેવા લાગ્ય: “કેને ખબર છે કે અર્થભાવથી જ માતાની આ દશા થઈ હોય!” કહીને તેણે ઘરમાં ચારેય તરફ તીક્ષણ દષ્ટિથી જોયું. ચારે તરફ વિલાસના આવશ્યક ઉપકરણે ખડયાં હતાં. અરુણે ઉષા સામે જોયું. તેના સર્વે અંગ પર હજારો રૂપીયાના આભરણ વિજળીના પ્રકાશમાં ઝળહળી રહ્યાં હતાં.
