________________
vvvvvvv
: જીવનસંધ્યા
પરન્તુ નિર્મળા દવાની પ્યાલી લઈને એ જ ભાવે ઊભી રહી. ઔષધ ઢાળી નાખવાનું તે દૂર રહ્યું પણ બહાર જવાનું એ કશું લક્ષણ ન દેખાયું.
કમળા નિર્મળાનો સ્વભાવ જાણતી હતી. વધારે વાક્યવ્યય ન કરતાં ઔષધ પી લીધું ત્યાં સુધી નિર્મળા બહાર ન ગઈ. ઔષધ પીધા બાદ નિર્મળા બહાર ગઈ.
નિર્મળાના ગયા પછી થોડીવારે સુરેશ આવ્યું. માતાએ ઉત્સુક નેત્રે પુત્ર તરફ જોતાં પૂછ્યું: “ભાઈ, શું થયું? માણસ મેક હતું ને?”
શુષ્ક સ્વરે સુરેશ બે : હા મોકલ્યો હતો.”
પુત્રના મુખને સઘળો ભાવ જોતાં માતા ચીમળાવા લાગી, છતાં સંશયના જોરથી પૂછયું : “અરુણે શું કહેવરાવ્યું? તને દાખલ નહિ કરે ? ”
સુરેશે માતાના મલિન બિછાનાના એક ખૂણું પર બેઠક લઈને ગ્લાન હાસ્ય સહિત કહ્યું: “ત્યાં જગ્યા પૂરાઈ ગઈ છે.”
કમળાના વિસ્મયની સીમા ન રહી. કહ્યું: “એ કેમ બને? આજે સવારના જ વર્તમાન પત્રમાં જ જાહેર ખબર હતી, અને...”
સુરેશે એવા જ શાન્ત સ્વરે કહ્યું: “ હા, એ તે બરાબર-” જરા રહીને કહ્યું: “ પણ શીખબર પડે. મારા અગાઉ જ કોઈને
કરી મળી ગઈ હોય ! તેમ હું કાંઈ ગ્રેજ્યુએટ નથી. અને મારી લાગવગ પણ કેટલી ? ” વાત કહેતાં કહેતાં ગંભીર વેદનાવડે સુરેશનું હૃદય થડકવા લાગ્યું. સુરેશ સમજતો હતો કે: “મારા પહેલા કોઈને નોકરી મળી શકે નહિ, પણ તે સ્થળે
