________________
* જીવનસંધ્યા
સાથેને સઘળે સંબંધ તે દહાડે ચૂકતે કરીને જ તારી પાસે આવ્યો હતો.”
ઉષા મૌન રહી.
અરુણે આગળ ચલાવ્યું “એ લોકોએ પોતાને કદાગ્રહ ન છોડ્યો તો પછી હું શા માટે ત્યાં દેડતો જાઉં?”
ઉષાએ નીચી નજરે મૃદુ સ્વરથી કહ્યું: “ગમે તેમ તે ય માતાપિતા છે. ”
અરુણ જલી ઊઠ્યો. કહ્યું: “હા માબાપ છે! બે માસ થયા હું પહેર્યા લુગડે વિદાય થયો છું, પણ મારી સંભાળ સરખી ચે નથી લીધી. હું ક્યાં છું? શું કરું છું ? વગેરે જાણવાની તકલીફ પણ નથી લીધી. ” અરુણના બંને નયનમાં અથહીન અસહા જવાલા જાણે દીગશિખાની આગ માફક જલી રહી હતી.
ઉષા એક વાર ચોતરફ જોઈને પૂજી ઊઠી. તેણે નયને નીચાં ઢાળ્યાં. આજે તેના મનમાં પ્રશ્ન ઊડ્યો કે રાતદિવસ જે ગુપ્ત જવાળા અરુણને ખાખ કરી રહી છે તેને એક આ આભાસએક જ તણખો આજે એકાએક પ્રગટ થઈ ગયો છે. છતાં ય ઉષા માબાપની વિરુદ્ધ સંતાનના આવા મનભાવને શ્રદ્ધાભર્યા નેત્રે ન જોઈ શકી. તેણે મૃદુ સ્વરે કહ્યું: “તમે પણ તેઓની ક્યાં સંભાળ લીધી છે?” અરુણે ઉદ્દીપ્ત સ્વરે કહ્યું: “મારો અપરાધ શો ?”
ગુન્હાને વિચાર કરવાની આ વાત નથી. માબાપ પ્રત્યે સંતાનનું કર્તવ્ય તો કંઈક છે જ ને ?”
