________________
ઊરનાં સ્મરણ :
સુરેશને કલ્પના પણ નહોતી કે બાના મોઢામાંથી આવા શબ્દ નીકળશે ! તે કશુંયે બોલી શક્યો નહી. વિના દેશે ભાભીના ઉપર આવાં તીક્ષ્ણ તીર જેવા શબ્દો આવી પડયા. તેના પ્રતિકારનો માર્ગ પણ તે ન શોધી શક્યા.
ઉષાએ નયનો લૂછતાં કહ્યું: “કોલેજમાંથી પાછા ફરે ત્યારે તમે દવાખાનામાં કહેતા આવજે કે મારી જગ્યા રદ કરે ...!”
સુરેશને હવે બોલવાનું સૂઝયું. તેણે કહ્યું: “ભાભી, બાના શબ્દો પર આમ ઉતાવળો નિર્ણય ન કરે. ” “ના ના.... હું સાચું કહું છું.”
બહુ સારું. તમે એ વિચાર ન કરે. હું સઘળું ઠીક કરી લઈશ.આમ કહેતા કહેતે સુરેશ ભાભીને કહ્યું બેલવાને અવસર આપ્યા વગર બહાર નીકળી ગયે.
એક ઊંડે નિ:શ્વાસ નાખીને ઉષા પોતાના શયનખંડમાં ગઈ. અરુણના ચિત્ર સામે દષ્ટિ કરીને વિખરાયેલાં સ્નેહ-સ્મરણ એકઠાં કરવાનો પ્રયત્ન કર્યો, પરંતુ નયનનાં આંસુ એ સ્મરણેને દૂર દૂર ધકેલવા લાગ્યા.
