________________
* જીવનસંધ્યા
મનની શંકા તે દૂર થાય અને કદાચ પરમાત્માની કૃપા વરસે તે .... ? ”
ક્ષીણ આશાના પ્રકાશથી અરુણનું વદન ચમકી ઊઠયું. તે વધારે કશું બોલી શકો નહોતો. આવા અનેક સ્મરણેના સાગર વચ્ચે ઉષા રમવા લાગી. એ રમતમાં તે કેવા પ્રકારનાં મોતી વીણી લેતી એ કહી શકાતું નથી, પરંતુ સ્મરણયાત્રા સુરેશના અવાજથી અટકી પડી.
સુરેશને કોલેજમાં જવાનો સમય થયેલ હતું. આ સમયે ઉષા હંમેશા તેની પાસે રહીને તેનાં સઘળાં કામે વ્યવસ્થિત કરી આપતી. આજે ઉષાની ગેરહાજરીના કારણે જ સુરેશ ગુંચવાયે.
“ભાભી! મારા બટનને સેટ ક્યાં ગયા? બસ પણ નથી જડતું. ”
ઉષા હાસ્યભર્યા વદને સુરેશના અભ્યાસખંડમાં આવી. તેણે કહેવું ધાર્યું કે: “સુરેશભાઈ ! આમ કુરુક્ષેત્ર શું મચાવ્યું છે ? ભાભી નહી હોય ત્યારે શું થશે ?” પણ આ શબ્દ તે બોલી શકી નહી. મનની વાત મનમાં જ રહી ગઈ.
“કંઈ વસ્તુ ક્યાં પડી છે એટલું યે શું નથી શેધી શકો? નવાબ છે ને? બે દહાડા પછી તારી ભાભી તો દવાખાનામાં ચાલી જશે, પછી તે બૂમો પાડીને કેને બોલાવીશ? ના. એ તે હંમેશ ત્યાંથી આવીને બધું ઠીક કરી જશે કેમ ? ” કમળા દ્વાર પાસેથી આ શબ્દો કહીને ચાલી ગઈ.
ક્ષણ પહેલાં અતીત કૃતિઓમાં વિભેર બનીને ઉષાનું હદય કંઈક શક્તિ મેળવી શકત, પરંતુ સાસુના આ પ્રચ્છન્ન તિરસ્કારથી ઉષા ધ્રુજવા લાગી. તેનાં નયનેમાંથી આંસુ ઝરવા લાગ્યા.
