________________
જીવનસંધ્યા
ઉષાએ પિતાના ખંડમાં શોભી રહેલી શ્રી કૃષ્ણની મહાવિશાળ ચિત્ર-પ્રતિમા સામે એક કરુણ નજર કરી અને એ પ્રતિમાના ચરણોમાં ઢળી પડતાં કરુણ સ્વરે પ્રાર્થના કરી: “પ્રભુ! એક વાર એના સામે નજર કર.. એની આશા પૂરી કર. તારા સિવાય અત્યારે મારું કોણ છે? મારા ખાતર નહિ પણ મારા સ્વામીની ખાતર.. પ્રભુ પ્રભુ.”
અરુણના અપરિસીમ પ્રેમનું સ્મરણ થતાં આનંદના આવેશ: થી ઉષાના બંને નયનો અશ્રુથી છલકાયાં. અરુણ જેવો પ્રેમાળ, સુંદર સ્વામી કેટલી સ્ત્રીઓના ભાગ્યમાં હશે ? ક્ષણ પહેલાં કમળાએ વેરેલા વિષને પ્રકોપ અશ્રુ, પ્રેમ અને સ્વામીના સ્મરણભાવથી ઉષાના નયન માર્ગેથી સરી પડ્યો.
હરહંમેશ ભારે રહેતું હૃદય આજે કંઈક હળવું બન્યું. આરામ ખુરશી પર બેઠક લઈને તેણે અરુણના પત્રને જવાબ લખવો શરૂ કર્યો.
પત્ર લખતાં લખતાં ઉષાનું હૈયું વિચાર-ઝલે નાચવા માંડયું. અરુણની આદરભરી નેહકથા, સ્વામીની મીઠી પજવણી વગેરે ચિત્ર એક પછી એક ઉષાના મનમાં ઉભરાવા લાગ્યાં. ઉષાનું પત્રલેખન દૂર થયું. સ્વામીના સ્મરણમાં એટલી વિભેર બની ગઈ કે તેણે કલમ ને કાગળ એક બાજુ મૂકી દઈને અરુણના સુંદર ફટા સામે સ્થિર દષ્ટિ કરી. મનભાવે, સ્થિર નયને અને પુલક્તિ હૃદયે સ્વામીના ચિત્રનું અવલોકન ઉષાને મીઠું લાગ્યું.
વર્તમાન વિચ્છેદને આયુષ્યકાળ કંઈ બહુ મોટે નથી થયોકેવળ દેઢ માસ જ પસાર થયા છે, પરંતુ અત્યારે ઉષાના. અંતરમાં થયું કે વિશ્વના સઘળા વરસેયુગ યુગાન્તર જાણે વીતી ગયાં છે. અરુણ આટલા દિવસથી શું કરતો હશે ? દેઢ માસ
