________________
ભવ ભાવના પ્રકરણ ભાગ- ૨
૨૧૯
पुरओ परघरदासत्तणेण विनायउयरभरणाणं । रमियाइं तत्थ रमणिजकप्पतरुगहणदेसेसु ।।३९४।। पुरओ गब्भे य ठिइं दटुं डुंबीइ रासहीए वा । सा उप्पजइ अरई सुराण जं मुणइ सव्वन्नू ।।३९५ ।। इति ऋद्धिसंयुतानामपि अमराणां निजसमृद्धिमासाद्य परधिमधिकां प्रेक्ष्य क्षीयन्ते अंगानि ।।३८३।। उन्नतपीनपयोधरनीलोत्पलनयनचंद्रवदनानि अन्यस्य कलत्राणि दृष्ट्वा विजृभते विषादः ।।३८४ ।। एकगुरोः सकाशात् तपोऽनुचीर्णं मयाऽपि अनेनापि धिक् मम प्रमादः फलितः एतस्य अप्रमादः ।।३८५।। इति विषद्य बहु कोऽपि सुरोऽथ महर्धिकसुरस्य भार्यां रत्नानि वा अपहत्य मूढः पलायते ।।३८६।। ततो वज्रेण शिरसि ताडितो विलपन् दीन: उत्कृष्टेन वेदनां अनुभुंक्ते यावत् षण्मासान् ।।३८७।। ईर्ष्णया दुःखी अन्यः अन्य: वैरिजनकोपसंतप्तः अन्यो मत्सरदुःखितो निकृत्या विडंबितोऽन्य ।।३८८।। अन्यो लुब्धः गृद्धो मूर्छितो रत्नदारभवनेषु अभियोगजनितप्रेष्यत्वेन अतिदुःखितोऽन्यः ।।३८९।। पर्यन्ते पुनः क्षीणे आयुषि उत्पद्यमानतनुकम्पे तेजसि हीयमाने जायमाने तथा विपर्यासे ।।३९०।। आज्ञां विलुम्पति अनादरे सकलपरिकरजने तां ऋद्धिं पुरतः पुनः दारिद्र्यभरं पश्यतां ।।३९१।। रत्नमयपुत्तल्लिका इव सुवर्णकान्तयः तत्र भार्याः पुरतः पुन काणं कुब्जिकां चाशुचिं च बीभत्सां ।।३९२।। तत्रांऽपि च दुविनीतां क्लेशलभ्यां प्रियां जानतां तत्र मनइप्सिताहारविषयवस्त्रादिसुखितानां ।।३९३।। पुरतः परगृहदासत्वेन विज्ञातोदरभरणानां रमितानि तत्र रमणीयकल्पतरुगहनदेशेषु ।।३९४ ।।
