________________
મહાવીરસવામીના જીવનની વિશિષ્ટ ઘટનાએ ૧૨૭ જાણે સિદ્ધ ન થતે હાય-હજી તેમાં કઈ કચાશ રહી જતી હોય તેમ પિતાની અંતિમ અવસ્થાના સમયે–સેળ પ્રહરની એકધારી દેશના આપી તે પૂર્વે ગૌતમસ્વામીને પિતાની તરફને પ્રશસ્ત રાગ પણ દૂર કરાવી તેમને સ્વસમાન–સર્વજ્ઞ બનાવવા માટે તેમને તેઓ એક ભવ્ય જીવના પ્રતિબંધાર્થે દૂર મોકલે છે. શ્રીઇન્દ્રભૂતિ કાર્ય સમાપ્ત કરી શ્રીવીર પ્રભુ પાસે પાછા આવવા પ્રયાણ કરે છે પરંતુ માર્ગમાં તેમને પ્રભુના નિર્વાણના ખબર મળી જાય છે. આથી તેઓ પ્રથમ તે ખિન્ન થાય છે પરંતુ શુદ્ધ દષ્ટિએ વિચાર કરી મેહનું મર્દન કરી તેઓ સત્વર સર્વજ્ઞતા સંપાદન કરે છે. વિવેકદ્રષ્ટિ હોય તે આવી જ હેજે.
સેવકને સર્વદા સેવક રાખી મૂકવાની–તેને પરતન્ત્રતાની બેડી પહેરાવી રાખવાની અને તેમ કરીને સેવ્ય તરીકે પિતાની જાતની સેવા કરાવવાની સ્વાર્થવૃત્તિને પોષવાની મને દશાને દૂર કરવી એ સહેલી વાત નથી. એથી જ કહેવું પડે છે કે સેવક પણ સેવ્ય બની જાય એ સાચા સ્વામી વિના કશું સહન કરી શકે? જે પરમાત્માની ઉપાસના–જે ઈશ્વરની સેવા તન્મયતાઅદ્વૈતતા પ્રાપ્ત ન કરાવી શકે–સેવક અને સેવ્ય જેવા અન્તરપટને દૂર ન કરી શકે તે ઈશ્વર–પરમાત્માની સેવાથી શું ફળ? સ્વામી એ જ શેધવે જોઈએ કે જે સેવકને પિતાના સમાન બનાવવાના ઉપાયો જે. ગૌતમસ્વામીને આવા સ્વામી મળવા બદલ આટલે વષે અભિનન્દન અપાય કે નહિ એ વાત બાજુ પર રાખી એટલી તે હું જરૂર ઉદ્ઘેષણ કરીશ કે
