________________
૩૪૮
પ્રેમે દખિયા હવે સંસાર, પ્રેમે ઘેલા હવે નરનાર; પ્રેમે મૂકે સવી આચાર, પ્રેમ વિલુદ્ધારે, માનવી કરે ઝુંપાપાત, અગ્નિમાં પેસે રે, મૂછીને જલપાત, ગલે દીયે ફોસે રે, પ્રેમની કઈ કરૂં વાત. નેમિ,
૧૨ સાંભલી બુઝયાં કેઈ નરનાર, રાજુલે લીધાં મહાવ્રત ચાર; પામી કેવલજ્ઞાન ઉદાર પ્રભુજી પહેલાં રે, પહોંચી મુક્તિ મેઝાર, પ્રભુ વિચરંતા રે, અનુક્રમે આવ્યા ગિરનાર મુનિવર વૃદે છે, પરથી જગત આધાર. નેમિના
૧૩ પાંચશે છત્રીશ મુનિ પરિવાર, રૂંધી યેગ અનેક પ્રકારનું સમય એક ઉર્ધ્વ ગતિસાર, સિદ્ધિ વરિયા રે, છેડી સકલ જંજાળ, સહજાનંદી રે, સાદિ અનંતે કાલ, નિજ ગુણ ભેગી રે, આત્મશકિત અજુઆત. મિત્ર
૧૪ જિહ નિજ એક અવગાહન હય, તિહાં રહે સિદ્ધ અનંતા જેય કોઈને બધા ન કરે કેય, નિજ નિજ સત્તા છે, નિજ નિજ પાસે હવંત, કેઈની સત્તા રે, કેઈમાં ન મળે એ તત, નિશ્ચય નથી રે, આત્મક્ષેમ રહંત. મિ
૧૫ વ્યવહાર રહીયાં લચંત, દંપતી એમ થયાં સુખવંત. પ્રેમે પ્રણમે ભવિ ભગવંત, પ્રભુજી ગાયા રે, સાગર અગ્નિ ગજ ચંદ; સંવત જાણે રે, કાર્તિક વરિ સુખકંધ, પજાળ પાડે રે, પાટણ રહી શીવાનંદ. નેમિ, સાતમ દિન સૂરજ સુતાર, જિનછ ઉત્તમ ગુણ ગણધાર; બ્રહ્મચારી માંહે શિરદાર, તેના પ્રણમું રે, ભાવે લળી લળી પાય, શિવપદ માગું રે, ફરી ફરી ગોળ બિછાય, એણી પરે ગાયા રે, પવિજય છિનરાય. નેમિપ્રભુ આવ્યા , સડસાવા કે મેદાન.
૧૭
