________________
કથાનુયોગ
૧. વસૂલાત. (કર્મનાં લેખાં-જોખાં)
ગૌરીનાં લગ્ન વિનાયક સાથે ઘણી ધામધૂમથી થયાં હતાં અને બન્નેને પરસ્પર ઘણી પ્રીતિ હતી. એકની હા તો બીજાની હા અને એકની ના તો બીજાની ના. વિનાયકનાં માતા-પિતા તો સારી એવી મિલક્તા વિનાયકને વારસામાં આપી મરણ પામ્યાં હતાં. યુવાન વયમાં વિનાયકે બાપીકો ધંધો સંભાળી લીધો હતો એટલું જ નહિ પણ નવા વિચારો, સાહસ અને ચોકસાઈથી તેમાં સારો એવો વધારો કરી સદ્ધર કર્યો હતો. સમાજમાં પણ વિનાયકે યુવાન વયે સારો એવો મોભો મેળવ્યો હતો અને ઘણી સંસ્થાઓ સાથે તે સંકળાયેલો હતો. પોતે યુવાન હતો છતાંય લોકો તેની સફળતા અને સાહસિકતા જોતાં લોકો તેને પૂર્વકાળની જેમ “શેઠ' ' કહીને સંબોધતા જે વિનાયકને અંદરથી ગમતું હતું પણ બહાર તો વિવેકથી ના જ કહેતો હતો. પરિણામે યૌવનના પગથાર ઉપર માંડ પગલાં ભર્યા હતાં ત્યારે ગૌરી પણ શેઠાણી કહેવાતી. '
ગૌરી તેનાં માતા-પિતાનું વહાલસોયું સંતાન હતી. વર્ષો સુધી કુટુંબમાં સંતાનપદે તે એકલી જ હતી તેથી થોડી હઠીલી અને માની હતી. માતા-પિતા પણ પોતાની રીતે સુખી હતાં અને યથાયોગ્ય સંપત્તિનાં માલિક હતાં. લગ્ન થયાં ત્યારે ગૌરી એક માત્ર સંતાન હતી પણ પાછળથી તેની માને ઉત્તરાવસ્થામાં પુત્રરત્નની પ્રાપ્તિ થઈ. આમ ગૌરી માટે પિયરનું બારણું હંમેશ માટે ખૂલી ગયું. ભાઇ-બહેન વચ્ચે ઉંમરનો સારો એવો તફાવત હતો અને ભાઈના જન્મતાં પહેલાં જ ગૌરીનાં લગ્ન થઈ ગયાં હતાં તેથી બંનેને સાથે રમવા-ઝઘડવાનો મોકો મળ્યો હતો નહિ. ગૌરી પોતાનાં લગ્નજીવનમાં મસ્ત હતી તેથી પિયરમાં
