________________
૧૯
આચારાંગસૂત્ર
૧૩૫. આ સંસારમાં કેટલાએક ભારે કમી જીવાને તે તે નરકાદિ સ્થાનાના ખૂબ પરિચય હોય છે. તે જીવા અત્યન્ત ક્રૂર પાપકાર્યો કરીને નરકાઢિ ગતિમાં ઉત્પન્ન થાય છે અને પૂકૃત પાપકાર્યાના ફળરૂપે ત્યાં ભયકર દુઃખા ભાગવે છે; પર'તુ— જે જીવા ક્રૂરકર્મો કરતા નથી
તે જીવા નરકાદિ ભય’કર સ્થાનામાં ઉત્પન્ન થતા નથી. આ પ્રમાણે જેવું શ્રુતકેવલી ફરમાવે છે તેવું જ કેવલજ્ઞાની ફરમાવે છે, અને જેવું કેવલજ્ઞાની ફરમાવે છે તેવુંજ શ્રુતકેવલી ફરમાવે છે. ૧૩૬. પરંતુ, આ જગતમાં કૈક શાકથાદિ સાધુએ અથવા બ્રાહ્મણા ધર્મ થી વિપરીત પણે વાદવિવાદ કરીને કહે છે કે—
અમે શાસ્ત્રોમાં જોયું છે, ગુરુમુખે સાંભળ્યું છે, જાણ્યું છે અને તે સત્ય સ્વીકાર્યુ છે તથા ઊર્ધ્વ-અધા અને તિછી દિશાએમાં બરાબર તપાસ કરીને, પરીક્ષા કરીને નિણ ય કર્યા છે કે– બ્યજ્ઞાદિધર્મ કાર્ય નિમિત્તે કાઈપણ જીવના હોમ-હવન કે વધ થઈ શકે, તેમની ઉપર આજ્ઞા ચલાવી શકાય, તેમને પકડી પણ શકાય અને મારી પણ શકાય.
ધમ કાય નિમિત્તે આમાં કોઈ દોષ લાગતા નથી. પરપીડાકારી આવું કથન અનાર્યાનુ છે.
૧૩૭. પરંતુ, ધમી અને દયાળુ જીવે તેા મેવું કહે છે કે-ઉપરોક્ત જાગેલું, સાંભળે, જોયેલુ, માનેલ અને સ્વીકારેલું તમારુ કથન મિથ્યા છે. વળી, તમે ઊર્ધ્વ-અધા અને તિછી દિશામાં સત્યનું ખરાખર અવલોકન કર્યું નથી અને તેથી જ
યજ્ઞ જેવા પવિત્ર પ્રસંગે કોઈ પણ નાના-માટા નિર્દોષ જીવને મારી શકાય, છતાં શાસ્ત્રાજ્ઞા મુજબ આમાં કોઈ દોષ લાગતા નથી’
-એવું કહેા છે. એવુ` કથન અધર્મી અને નિર્દય માણસાનુ છે.
