________________
૭
આચારાંગસૂત્ર
વળી કેટલાક એવા માણસે પણ છે, કે જેએ એમ કહે છે કે‘આ જીવને પહેલાં જે સુખદુઃખ હતુ' તેવું જ અત્યારે મલ્યુ છે અને ભવિષ્યમાં પણ તેવું જ મલશે.'
‘પૂર્વે જેવુ હતુ તેવું સુખ-દુઃખ વર્તમાન કાળે કે ભવિષ્યમાં મળે છે.’ —એવું સર્વજ્ઞ ભગવંતા માનતા નથી.
પર તુ–‘જીવાને સ્વકર્માનુસારે સુખ દુઃખ મળે છે’ —એવુ` સ જ્ઞ ભગવાન કહે છે.
માટે, સર્વાનની આજ્ઞાને અનુસરીને ક ક્ષય કરનાર મહર્ષિ, કર્મોના સથા ક્ષય કરીને માક્ષે જાય છે.
મુનિને બળી દુ:ખ શુ અને સુખ શુ? છતાં, સાધના એ કઈ સિદ્ધ દશા નથી.
કદાચ, હ -શાકના પ્રસ`ગ આવે તેા તેને અનાસક્ત ભાવે વેદી લે. સાધક બધી જાતના હાસ્ય-વિના કે કુતુહલના પ્રસ`ગે– ઉદાસીન રહીને, મન-વચન-કાયાને ગેાપવીને વિચરે.
૧૨૫. હે જીવ!
તુ પોતે જ તારા મિત્ર છે. બહાર બીજા મિત્રને કેમ શેાધી રહ્યો છે ? સાધક ! કર્માં ક્ષય કરવાના સાચા પુરૂષાર્થ કરનાર મેાક્ષના અધિકારી છે. અર્થાત્-માક્ષના અધિકારી કર્મ ક્ષય માટેના સાચા પુરુષાર્થ કરે છે. —એમ તું જાણ.
૧૨૬. સાધક ! તું તારા આત્માને જ વશ કર, જેથી તું બધા દુઃખાથી મુક્ત થાય. (સાધક ! તું તારા આત્માને જ વિષય માર્ગે જતા રોક એ રીતે તું દુઃખોથી મુક્ત થઈ શકીશ.)
૧૭. માનવ ! તું સત્યને જ ખરાખર આળખી તને વળગી રહે. સત્યની મર્યાદામાં રહી પુરુષાર્થ કરનાર વિદ્વાન સ`સાર તરો જાય છે. તથા સભ્યજ્ઞાનપૂર્વક સક્રિયાનું આચરણ કરતાં કરતાં, તે હિતેચ્છુ આત્મકલ્યાણ સાધી લે છે.
