________________
૧૨૨, હે જીવ!
આ સંસારમાં કર્મોથી મુક્ત થવાનો સુઅવસર આવેલ જાણીને, પ્રમાદ કર નહીં, બધાય ને પિતાની જેવા જ માની સમાન આચરણ કર.
માટે, જીવહિંસા કરવી નહિં કે કરાવવી નહીં. (પ્રશ્ન) પરંતુ, એકબીજાની બીક કે શરમને કારણે જે કઈપણ વ્યક્તિ
પાપ કાર્યો કરતાં અટકે તે તેને સંયમી કહેવાય ? ૧૨૩. (ઉત્તર) ત્યાં તે લોકેષણ મુખ્ય કારણ છે, સમતા નહીં.
સાચો સાધક તે સમભાવથી જ આત્માને પ્રસન્ન કરે. જ્ઞાની, સંયમમાં કયારેય પ્રમાદ કરે નહીં, પરંતુ–દેડને સંયમયાત્રાનું સાધન માની, તેના નિર્વાહ પૂરતા પ્રમાણસર અને નીરસ આહાર લઈ સંયમનું પાલન કરે. સાધક દીવ્ય કે સામાન્ય રૂપ જોઈ આક્તન થાય, કિંતુ વિરક્ત રહે, - કારણ કે-તેથી જન્મ-મરણનું પર્યટન ચાલુ જ રહે છે,
–એવું સમજીને તે રાગ-દ્વેષથી દૂર રહે. તેમ છતાં, સાધનામાં આવી પડતાં ઉપસર્ગોને પ્રસંગે પિતે વિચારે કેમારા આત્માને આ જગતમાં કઈપણ છેદી-ભેદી કે બાળી શકવા
સમર્થ નથી. વળી, આ દેહ તે ગમે ત્યારે વિનવર છે. ૧૨૪. આ જગતમાં કેટલાક એવા મનુષ્યો પણ છે કે જેઓ –
આ જીવને ભૂતકાળમાં શું વીત્યું અને ભવિષ્યમાં શું વીતશે?”
–તે સંબંધી કાંઈપણ વિચાર જ કરતા નથી. (સંયમથી રંગાયેલ ચિત્તવાળા કેટલાએક મુનિએ પૂર્વે ભગવેલા વિષયસુખોને યાદ પણ કરતા નથી તથા ભવિષ્યમાં દેવ કે માનવ સંબંધી ભેગેની આકાંક્ષા પણ કરતા નથી). માં
