________________
૫. જંબુ! પૂર્વોક્ત વસ્તુસ્વરૂપને સમજીને, સમ્યગ્દર્શન-જ્ઞાન અને ચારિત્રને સ્વીકાર કરીને, મુનિ જયણાપૂર્વક સંયમનું પાલન કરે. અર્થાત્ –પોતે પાપ કાર્યો કરે પણ નહી
અને બીજા પાસે પાપકાર્યો કરાવે પણ નહીં. ૯. સાધક કદાચ કેઈપણ એક કાયના જીવોની હિંસા કરે, તે પણ છે કાયનું અનુસંધાન હોવાથી તે યે કાયને વિરાધક ગણાય છે. અધિક સુખ મેળવવા તરફ દોડધામ કરતા અજ્ઞાની જ પિતે ઉભા કરેલા દુઃખને કારણે મૂઢ જેવા બની વિપરીત આચરણ કરે છે, વિવિધ રીતે પ્રમાદી બનીને વ્રતનું ખંડન કરે છે, તે કારણે અનેક એનિઓમાં પરિભ્રમણ કરે છે,
–કે જ્યાં ઉત્પન્ન થયેલા આ જીવે ખરેખર ! દુઃખી હોય છે. ૭. કર્મોનું આવું સ્વરૂપ સમજીને, સાધક પરપીડાકારી કાર્યો કરે નહીં,
આને જ સાચું જ્ઞાન કે વિવેક કહેવાય છે. તેવું આચરણ કરવાથી જ સર્વથા કર્મક્ષય થઈને જીવને મોક્ષ થાય છે. જે સાધક પરિગ્રહ ઉપરના મમત્વ-મૂછને ત્યાગ કરી શકે છે તે સાધક પરિગ્રહનો પણ ત્યાગ કરી શકે છે.
જેને મમત્વ નથી તે જ ખરેખર ! મેક્ષમાર્ગનો જ્ઞાતા છે. પરિગ્રહનું સ્વરૂપ સમજીને તેને જે ત્યાગ કરે તે જ બુદ્ધિશાળી છે. લેકનું સ્વરૂપ જાણુને, લેકૈષણાને ત્યાગ કરીને,
સુજ્ઞપુરુષ સંયમ માર્ગમાં પુરૂષાર્થ કરે..એમ કહું છું. ૯૮. કદાચ મેહદયને કારણે સંયમમાં અરૂચિ કે કંટાળે ઉત્પન્ન થાય,
અને પદાર્થો ઉપર રાગ થાય, તે વીર મુનિ તે ચલાવી લે નહીં, પરંતુ, બેય પ્રકારના સંસ્કારને દૂર કરે.
