________________
૩–૧
૬૯. જખુ ! સચાગવશ પ્રાપ્ત થયેલ સકલ્પ-વિકલ્પાની જાળને તથા તે કારણે સયમમાં ઉત્પન્ન થયેલી અરૂચિને દૂર કરીને સુજ્ઞપુરુષ અલ્પસમયમાં કર્મોથી મુક્ત થઈ જાય છે.
૭૦. પર’તુ, માહથી ઘેરાયેલા કેટલાક સાધકા પરીષહો આવતાં જ વીતરાગની આજ્ઞાથી વિરુદ્ધ માર્ગે ચાલી સયમથી ભ્રષ્ટ થાય છે.
અમે અપરિગ્રહી થઈ શુ”—એવી ભાવનાથી દીક્ષા લીધી હોવા છતાં, વિષયભાગે પ્રાપ્ત થતાં જ જિનાજ્ઞાથી ભ્રષ્ટ થઈ તેમાં ડુબી જાય છે. ત્યારબાદ તે મેળવવાના ઉપાયામાં રચ્યાપચ્યા રહી માહમાં અહોનિશ ડૂબેલા રહે છે.
તે નથી આ પાર કે નથી પેલે પાર
૭૧. પરંતુ, જે મહાપુરુષો ધન-પુત્ર-પરિવારાદિથી વિમુક્ત થઈ યાવજીવ તેની મૂર્છાથી પર રહે છે,
તે આ સ'સારના પાર પામી જાય છે.
જે વ્યક્તિ ધન-પુત્ર-પરિવાર અને સાંસારિક પદાર્થોની મમતા છેાડીને, સહજભાવે પ્રાપ્ત થતા કામાગાનુ પણ સેવનકરતા નથી, પરંતુ–દીક્ષા લઈ ને, તે જ રીતે નિઃસ્પૃહપણે સંયમી જીવન જીવે છે, તે જીવ ક્રમશ: ક રહિત થઈ ને સર્વજ્ઞ થાય છે. —આવુ' સમજીને, જે વ્યક્તિ લાભમાં તણાય નહીં તે જ સાધક ખરા અણુગાર કહેવાય છે.
૭ર. પર`તુ, સ્વજના તથા ધનાદિની આસક્તિને લીધે દિવસ-રાત સકલ્પ-વિકાને કારણે દુ:ખી થતા, કાલ–અકાલના વિચાર કર્યા વિના પરિશ્રમ કરતા,
કુટુંબ તથા ધનમાં લુબ્ધ બનેલા હોવાથી ધનના લાલચુ, વિશ્વાસઘાતી, પ્રપ’ચી તથાચારી-ધાડ આદિ દુષ્કર્મો કરનારા, પરિણામના વિચાર કર્યા વિના કાર્ય કરનારા
