________________
વિસેક્ષ ૮૬
૧૦૭
ત્યાર બાદ ગામનગર-ખેડ–કસ્બા-પાટણ-અંદરગાહ–ખાણુ આશ્રમ-યાત્રાસ્થાન-વ્યાપારમ`ડી કે રાજધાનીમા પ્રવેશ કરીને ઘાસની યાચના કરે.
તે લઈને એકાંતસ્થળે જઈને, ઇંડાં-જીવજ તુ-માંજ-લીલાતરીઝાકળપાણી–કીડીમકેાડીનાં નગરાં-લીલફુલ-લીલીમાટી કે કરોળિયાનાં જાળા આદિથી રહિત એવા નિર્જીવ શુદ્ધ સ્થાનની સારી રીતે પ્રતિલેખના પ્રમાર્જના કરીને ત્યાં તે ધાસ બિછાવે અને ક્રમશ: મૃત્યુસમય નજીક આવતાં,
શરીર, તત્પ્રવૃત્તિ સૂક્ષ્મ હલન-ચલન પણ છેાડી સમભાવપૂર્વક મૃત્યુને ભેટે
સત્યવાદી, પરાક્રમી, રાગદ્વેષરહિત, ભય અને નિરાશારહિત વસ્તુસ્વરૂપના જાણકાર તથા સ`સારના બંધનમાં નહિ ફસાયેલા એવા તે મુનિ વીતરાગપ્રણીત શાસ્ત્રામાં શ્રદ્ધા હોવાથી નવર શરીરની માયા ઇંડીને
પરીષહો તથા ઉપસર્ગાની અવગણના કરીને
કાયરો માટે દુઘ્ધર એવા સત્યધર્મનું આચરણ કરે છે. *આવું મરણુ અકાલ મરણુ ગણાતું નથી, પરંતુ– કર્મક્ષય કરનારુ' સમાધિમરણુ ગણાય છે અને તેથીતે હિતકારી છે, સુખકારી છે, ભવાંતરમાં પુણ્યપર પરાવક છે અને અંતે ક્રમશ: માક્ષે પહાંચાડનારુ' છે.
હું જ છુ! એ પ્રમાણે સજ્ઞ ભગવાન શ્રી મહાવીર સ્વામી પાસેથી સાંભળેલું આ હું તને કહું છું.
<>
* ભક્ત પરિનામાં માત્ર ચારેય પ્રકારના આહારના ત્યાગ હેાય છે.
ઇતિ મરણમાં ચારેય પ્રકારના આહાર ત્યાગ ઉપરાંત ક્ષેત્રની પણ મર્યાદા હાય છે, મર્યાદિત ક્ષેત્રમાં હરીફરી કે એસી ઉડી શકે તથા ખીજાની સેવાના સંથા સાગ હાય છે. પાદપાપગમનમાં ચારેય પ્રકારના આહારને ત્યાગ તથા ક્ષેત્ર માઁદાની સાથે યાવજ્જીવ તે સ્થાને સ્થિર-નિદ્વેષ્ટ રહેવાનુ હેાય છે. તથા બીજાની સેવા લેવાને પણ ત્યાગ હાય છે.
