________________
ધૃત
૬-૧
૧૭૭, આ સંસારમાં મનુષ્યેામાં તેઓ નરરત્ન છે, કે જેઓ સંસારના સમસ્ત પદાર્થીને કેવલજ્ઞાન દ્વારા જાણીને લેાકાને હિતાર્થે ધર્મોપદેશ કરે છે.
એ જ રીતે જેમને એકેંદ્રિયાદિ સર્વ જાતિના સૂક્ષ્મસ્વરૂપનું યથા જ્ઞાન છે, તે શ્રુતકેવલી આદિ પણ લેાકેાને અનુપમજ્ઞાનના ઉપદેશ કરે છે.
જ! તે જ્ઞાનીએ ધર્માચરણ માટે ઉત્સાહી અનેલા, આર.ભ— સમારભથી નિવૃત્ત થયેલા તથા સાવધાન અને સમજી સાધકોને આ મનુષ્યલાકમાં મુક્તિના માગ બતાવે છે.
૧૭૮. આમ છતાં, થાડા જ વીરપુરુષ સંયમમાં પુરુષા કરે છે. ત્યાં પણ આત્મભાન ભૂલી-સયમ માત્રથી ભ્રષ્ટ થઇનેઆમતેમ અથડાતા-કૂટાતા કેટલાક સાધકોને તમે જુએ. હું તે હકીકત વિસ્તારથી સમજાવું છું. રાચી-માચીને રહેતા કોઈક કાચાસેવાળથી આચ્છાદિત કાઈક મેટા સાવરમાંના છિદ્રમાંથીદૈવયેાગે પૂર્ણિમાના આકાશનું સુંદર દૃશ્ય જોઈને, પાતે તેની મજા ન માણતાં, સગા ઉપરના સ્નેહને લીધેતેમને તે દૃશ્યની મજા ચખાડવા માટે અંદર લેવા ગયેા. પરંતુ–તેમને લઈને આવતાં સુધીમાં તે· પવનના ઝપાટાથી તે છિદ્ર પુરાઈ ગયું. તે કાચબાને તે સ્થાન ફ્રી મળવુ· જેમ દુલ ભ છે, એ રીતે જીવ સયમી થવા છતાં, પદાર્થાંના માહમાં તથા સગાંસ`ખશ્રીના ન્યામાહમાં તણાઇને સંયમના સાચા આનંદ લઈ શકતા નથી. વળી તે કાચબાની જેમ તેને આવા સુઅવસર ફરી મળવા મુશ્કેલ છે.
}
