________________
હું એટલે શરીર કે ચાર અધાતક અર્થાત્ નામ, ગોત્ર વેદનીય અને આયુષ્યકર્મની પ્રકૃતિએ નહિ.
હું રૂપ નહિ પણ અરૂપી !
હું ઊંચ-નીચ, મેટ-નાને નહિ પણ હું અગુરુલધુ! હું વિનાશી નહિ પણ હું અવિનાશી-અક્ષય-નિત્ય-સત્ ! હું સુખી દુઃખી નહિ, હું બાય-બાધક નહિ પણ હું અવ્યાબાધ સુખી !
ખૂબી તો એ છે કે ચારે અધાતકર્મના ક્ષયે (નાશથી) કરીને આત્મામાં પ્રગટ થતા સિદ્ધવના ગુણે જીવને ચેટેલા પુદ્ગલ દ્રવ્યના ગુણધર્મના નિષેધરૂપ છે જેમ કે આત્માના સિદ્ધત્વ
પુદ્ગલના ગુણધર્મો. (પરમાત્મતત્વ)ના ગુણો અરૂપીપણું
રૂપીપણું અવ્યાબાધપણું
બાધ્ય–બાધકતા અક્ષ્ય-અવિનાશી સ્થિતિ ક્ષયસ્થિતિ-વિનાશી સ્થિતિ
અગુરુલઘુ સ્થિતિ ગુલધુ સ્થિતિ
એ જ સૂચવે છે કે પુદ્ગલના બનેલાં કર્મને છેડીએ તે તેના એટલે કે પુગલના ગુણથી છૂટીએ અને આત્માના પિતાના જે વિધેયાત્મક સ્વગુણે પાતામાં રહેલા વીર્ય કેવલજ્ઞાન કેવલદર્શન ચારિત્ર્ય, તપ અને અનંત
તાત્પર્ય એ કે કર્મયુક્ત માએ આત્મશક્તિ ફેરવી કમમુક્ત થવાનું છે અને તે માટે પ્રથમ એણે મહિને નાશ કરી વીતરાગ બનવાનું છે, જે મેક્ષ પ્રતિના ત્રણ ચરણમાંનું પ્રથમ ચરણ છે. એ બારમું ગુણસ્થાનક છે. એ માટે સુખને
