________________
૧૪૮
શાસ્ત્રમાં બધું જ છે, જેમ એકમાં બધાંનાં જ ખાતાં છે. બેંકમાં કેટલાં ખાતાં છે, એક કેવી છે, એની માહિતી એકની સદ્ધરતા અને આપણાં નાણાંની સલામતી માટે જાણવી જરૂરી છે. પરંતુ પછી એકમાં કેનાં, કેાનાં કેટલાં કેટલાં ખાતાં છે તે જાણવું જરૂરી નથી. ખલ્કે નિરક છે. જાવાનુ તેા આપણું જ ખાતુ છે કે આપણા ખાતામાં શું છે?
તેમ શાસ્ત્રા સજ્ઞ કથિત અને સન પ્રણિત હાવાથી એમાં બધાંના બધાં જ ભાવા છે. એમાં સવ ન્યાના સર્વ ક્ષેત્ર અને સ કાળના સર્વ ભાવે વર્ણવેલ છે. એનુ વર્ગીકરણ ત્રણ વિભાગમાં કરેલ છે. મિથ્યાત્વ-અવિરતિ અને કષાય. પછી એ દરેક વિભાગના અસંખ્ય ભાગ હોય તે જુદાં મુખ્ય વિભાગ ત્રણ શાળામાં પહેલાં ધારણથી અગિયારમાં ધારણ સુધીના વગેર્યાં દરેકના એ હિંસામે આવીશ પણ દરેકમાં વિદ્યાથીની સંખ્યા કેટલી એનુ' ધારણ નિશ્ચિત નહિ. એવું જ આ વગી કરણનુ છે, આ સઘળુ' ય શાસ્ત્રોમાં આપેલ છે, એમાં જોવાનુ છે આપણે આપણું'. આપણે શુ છીએ ? આપણું સ્વરૂપ શું છે? આપણે કયાં છીએ ? આપણે કયાં જવાનું છે ? અને કેટલે જવાનું છે ! અરીસામાં દશ વ્યક્તિનું મુખ પ્રતિબિંબિત થતુ હાય પણ આપણે જોઈએ તેા આપણું જ. બેંકમાં ખાતા મધાં ના જ પણ આપણને નિસ્બત આપણા ખાતાથી જ. એ જ પ્રમાણે શાસ્ત્રમાં આપણે આપણા માટે જ વિચારવાનું અને વિચા રીને વિકાસ સાધવાના. જગતના વ્યવહારમાં ‘હુ’–મે’અને ‘મારૂ” જ વિચારીએ છીએ. એ પ્રમાણે અધ્યાત્મ ક્ષેત્રે નથી
