________________
પ્રથમ ઉ૯લાસ :
નામને ગુણ કહે યે છે રે. ૧૨ રણી કહે તવ વૃક્ષ એ કેહનાં, હું નામ ન જાણું એહનાં રે; કા એહનાં ફલ કહે પ્રિય કુણ ખાવે, મુખ મનમેં અચરિજ થાવે છે. કા. ૧૩ નિસુણી ત્રટક ચઢી પંકપ્રિયને, કહે ઈશું કહે છે એને રે, મુજથી પણ બેલ્યુ ન રહેવાયે, એહ વચન તે કિમ સહેવાયે રે. કne ૧૪ ઈમ કહી નિજ મસ્તક આરફાલે, ગ્રહી +દષદ થકી તતકાલે રે; કાવ્ય પ્રાકૃત છ દેધક ભાંખે, મન શંક કિસી નવિ રાખે ૨. કા. ૧૫ યતઃ | કાલે બેરા વીણતી, આજ ન જાણે ખરક, પુનરપિ અટવી કરીશે ઘર, પણ ન સહુ એ અણુ રક. ૧૫
અવાત સુણું મન કે, ઈણે વચન અમારે લેખે રે; કાર મેં લીલાવતી નામ આ , ઈણે ખરકા નામ ન લે ૨. કા. ૧૬ મનથી લાજ વલે નહી જેહને, સુ કીજે કહે હવે તેહને રે, કા, પુનરપિ =કાંતારે લેઈ મુક, તે સઘલા સુખથી ચુકયે રે. કા. ૧૭ પૂર્વ પરે તૃણ ગૃહ કરી બેઠે, પણ ચિંતા સાગરમાં પેઠે રે, કા. વ્યાધ્ર આવી જવ શબ્દ સુણવે, તવ પંકપ્રિય દુઃખ પાવે છે. કા. ૧૮ મરણ ભયે તેણે સ્મર્તા કીધી, લઘુ મુખથી સુપેરે સીધી રે; કાર સંધ્યા સમયે તેહમાં પેસે, અંગ સંકુચિત કરી બેસે રે. કા. ૧૦ ખાડ થકી બાહિર જવ આવે, તવ મરણ સમય તસ થાવે રે. કા. - +પરછર. =અટવી. *ખાડ ખોદી.
