________________
૪૨ :
: શ્રી ધના શાલિભદ્રને
મુજ તાતે દીધે, મુજ યતન ઘણે તેણે કીધું રે; કાર તાતજી મુજને લેઈ સંગે, ચાલ્યા જલવટ વાટે રંગે રે. કા૩ દેવપ્રયાગે પ્રવહ ણ ભાંગે, એક લિગ હાથે તવ લાગ્યા રે; કા તિણે તરતી તરતી ઉપકંઠે, આવી હું સમુદ્રને કંઠે રે. કા. ૪ ઈણ વનમેં રહી કાલ ગમાવું, વનનાં ફલ ફુલને ખાવું રે; કાભ્રાત તાત સવિ રહ્યા પરદેશે, હું એકાકી એણે વેશે રે. કા. પ રાય સુણ મન પ્રમુદિત થાવે, તવ મંત્રીને સમજાવે રે; કાએ કન્યાનાં યતન કરે, લેઈ વાહની માંહી ઘર રે. કા૬ રાજા કુશલે નગરે આવ્યા, ઘણાં જીત નિશાન બજાવ્યા રે; કાવ્ય રૂપ અધિક ખરકાને જાણી, તસ રાયે કરી પટરાણું રે. કા. ૭ હિત ધરી નામ લીલાવતી થા, વલિ આડંબર બહુ આપ્યું રે; કા કામગ તિણ સેંતી વિલસે, રાય અહનિશિ મનશું હરણે રે. કા. ૮ પંકપ્રિયને પણ સનમાન્યું, કીધે ગુણ તે સવિ જા રે; કાવ્ય અસન વિસન આવાસ અનેરા, દીધા તસ અતિથી ભલેરા રે. કા. ૯ ગામમેં પડહ વજા જાણિ, સહુ સાંભલ સુપ્રમાણ રે; કાપંકપ્રિય ખરક વાત જે કહેશે, તે તસ્કરનો ફલ લહેશે રે. કા. ૧૦ સુખ વિલસતાં દિવસ ગમા, પુનરપિ વલી તે રૂતુ આવ રે, કા રાજા રવાડીએ જાવે, રાણયુત અતિ વડદા રે. કા. ૧૧ સાથે પંકપ્રિય પણ આવે, તવ રાણીને રાય બોલાવે રે; કા બદરી વૃક્ષ દેખીને પુઠે, એહને
બેરડી
