________________
ત્રીજો ઉલાસ :
: ૨૨૧
સઘલે તંત રે. કસુ૨૦ ગુરૂ વાંદી ઘરે આવિયા, થે બેસી શાલિકુમાર રે, એથે ઉહાસે જિન કહે, પનરમી ઢાલ ઉદાર રે. ૫૦ સુe ૨૧.
છે દેહા ભદ્રાને પ્રણમી કહે, સાંભલા મોરી માત સાધુ વચન સુણતે લહી, વીતી સઘલી વાત પ૧ સ્વારથિ સંસાર સવિ, પરસ્વાર્થિ નહિ કેય | વિવિધ વિટંબન વેદના, જીવ સયલને જાય પારા
યતઃ શાર્દૂલવિક્રિતવૃતમ્ વૃક્ષ ક્ષણફિલ ત્યજતિ વિહગા શુષ્ક સરઃ સારસા, નિગ્રધ કુસુમ ત્યજતી મધુવા દગ્ધવનાંત મૃગાક નિદ્રવ્યં પુરૂષ ત્યજતિ ગણિકા ભ્રષ્ટ નૃપ સેવકા, સવ સ્વાર્થવશાજનેભિરમતે ને કસ્ય કે વલ્લભઃ,
| ભાવાર્થ – પક્ષીઓ ફલ વિનાના વૃક્ષને, સારસ પક્ષી સુકાઈ ગએલા સરવરને, ભમરાએ નિબંધ ફુલને મુગો બતાવીને, ગણિકા નિધન પુરૂષને અને સેવકે રાજ્ય ભ્રષ્ટ રાજાને ત્યાગ કરે છે, એ પ્રકારે સર્વે સ્વાથને વશ્ય છે. જો કે, તેઓ એકેકની ઉપર હેત રાખે છે, તથાપિ વાસ્તવિક રીતે જોતાં કેઈ કેઈનું વહાલ નથી.
" તે માટે અનુમતિ દિયે, મયા કરીને આપ સંયમ લેઈ સિંહ પરે, ટાલ ભવ સંતાપ
