________________
૧૯૮ :
: શ્રી ઘના શાલિભદ્રને રાસ
તે તે ખીરને ખાંડ કહે કેમ નિપજે રે; કટ હઠ નવિ છેડે બાલ રડે તવ માવડી રે ૨૦, દેવે અવસ્થા એમ દીધિ કિમ આવડી રે. ટી. ૪
યતઃ છે અનુટુબુવ્રત્તમૂ બાળકે દુજર્જનશ્રરો વૈદ્યો વિપાશ્ચ પુત્રિકા અથી નૃપતિથી વેશ્યા ન વિદુ: સદશાં દશાં ૧૫
ભાવાર્થ – બાલક, દુજર્જન, ચેર, વૈદ્ય, બ્રાહ્મણ, પુત્રી, અથી, રાજ, અતિથિ (પ્રાહુણા) અને વેશ્યા, એ સવે સરખી હાલતને સમજતા નથી. અર્થાત્ એ સવે પિતાના દુ:ખની પેઠે પારકા દુઃખને જાણતા નથી.
માતા પુત્રને સાથ દેખી રાતી થકી રે, દે. ચાર પાડશણ તામ આવી કહે ઈમ બકી રે; આ૦ તું રે શા માટે રોવે કિમ દીકરે રે, રે દુઃખની જે હોય વાત તે અમ આગલ કરે છે. તે૦ ૫ તવ તિણે પુત્રની વાત સવી માંડી કહી રે, સહ સાંભળી કહે પરમાન્ન માંહે શું છે સહીરે માત્ર ચાર પાડે શણ તત્ર સામગ્રી તતક્ષણે રે, સાવ આછું આપી તાસ ધરી ઉલટ ઘણે રે. ૧૦ ૬ માતાયે તવ ખીર ની પાઈ વેગથી રે નવ બેસાડી નિજ પુત્ર પિરસે અતિ વેગથી રે, પિ૦ કેઈક કાર્ય વિશેષ માતા ઘરમેં ગઈ રે મા, પુર્યોદયથી દાન તણી મતિ તસ થઈ રે. ત૦ ૭ એહવે તપાસી એક સુપરે સંભાલતે રે સુવ, ફિરતો આહારને કાજ ભમર પરે માલતે રે; ભ૦ મા ખમણને પારણે બારણે આવી રે, બાઇ દેખીને તવ
