________________
થો ઉલાસ :
* ૧૯૭
પ્રમુદિત થઈ પુછે તાદા, બિહુ કરજેડી શેઠ ! કૃપા કરી પ્રભુજી કહે, પુર્વ ભવાંતર ઠેઠ મારા ધને શી કરણ કરી, જિર્ણ કરી પાયે રૂધિ ! દુઃખ નવિ દીઠે દેહથી, પદ પદ સકલ સમૃધ્ધિ જેવા ત્રિય મોટા સુત સાહસી, ધનદત્તાદિક જેહા ! પામી પામી હારે, શે કરમે દુ:ખ તેહ અજા શાલિભદ્ર ભગિની ભલી, સતી સુભદ્રા સાર છે કરમે માટી વહી, દુ:ખ સહ્યાં વિવિધ પ્રકાર પા એહ સંદેહ તણે ઈહા, જ્ઞાનતણે આધાર છે , વિવરીને કહે વેગથી, સયલ સંબંધ વિચાર છે
હાલ ૭ મી. છે (શાંતિ જણેસર કેસર અચિત જગઘણી રે–એ દેશી)
કહે મુનિવર સુણે શેઠ પુરવ ભવ વાસ્તા રે પુરવ પુર પઠણ સુઠાણ જહાં વાસે હતા રે જીતિણે નગરે એક નારી કાત્યાન દુર્બલી ૨ કા કરે પર ઘરનાં કાજ પીસણ બંડલ વલી રે. પી. ૧ દત્તનામે તસ પુત્ર સુપુત્ર વખાછીયે રે, સુટ તાત વિના જે જાત દુખી મહા જાણીયે ર; દુર ચારે ગાયના વચ્છ ભેલા કરી ચોકમાં રે; ભેટ પેટ ભરાઈ માત્ર હુવે તે લેકમાં રે. હુe ૨ એક દિન પર વિશેષ અશેષથી દેખીયે રે અટ, ઘર ઘર ખીરને ખાંડ વૃતાદિક પંખીયેરે, ઘેર આવી તતક્ષણ ગેહ માતા પાલવ ગ્રહ રે, મારુ છે મુજ પરિઘલ ખીર ઈશું મુખથી કહે રે. ઈ. ૩ માત કહ ભરપુર ના કુકસ સંપજે રે, નવ
