________________
ચોથે ઉ૯લાસ :
: ૧૮૫
કરી મહાગ સુરત મા
આલાપે અશેષ
ણ ૧૨ વિભા કર ગ સ ર
વછરાજ વિણાના નાદથી માત્ર, વાસવદત્તા સંગ ધરી શુભ સાદથી માત્ર ૬ એ વશ્ય આણશે નાગ તે છાપરે ગ્રહી મા, દિધો નૃપ આદેશ કુમારને તવ વહી મા; ભદ્રવંતીએ વેગ ચઢયાં દોય દીપતાં માથ, તટની તીરે તામ ગયાં તે જીપતાં માત્ર ૭ વાઈ વણ વિશેષ અશેષ કલા કરી મા, ગાવે સરલે સાદ આલાપે ફિરી ફિરી મા; નાદે મેહ્યા કુરંગ સુરંગ સાંભલે મા, ભેગી પણ સ્વર વિદ્ધ અનેક આવી મિલે મા. ૮ તેહ અનલ ગજરાજ સુણ સ્વર વીણને મા. મૃગપરે આજે તત્ર સુણે થઈ ઈક મને મા; વશ્ય કરી વચ્છરાજ રહ્યો મૃગની પરે મા, વેગવતીને કેડે ફિરાવે જવું ફિરે મારા ૯ ગાતે ગીત સુરંગ વજાડા વણને માવ, લેઈ આવ્યા ગજરાજ તે પ્રદ્યતન કને માથે બાંધે આલાનથંભ અચંભ તે ઉપન્ય માન, અભય થકી ગુણ રાગ વળે તવ ભુપને માત્ર ૧૦ મુકયા વિણ વર માગ માલવ પતિ કહે હસી મા, દેખી બુદ્ધિ અનુપ થયે હું અતિ ખુશી મા; અભય કહો ભંડાર એ વર બીજે થયે મા, ઉદયન પણ પ્રસ્તાવ લહી સ્ત્રી લેઈ ગયે મા. ' ૧૧ એહવે અવંતી માંહી અનલભય ઊપજે માળ, પ્રતિદિન બાલે ગેહ એ અનરથ નિપજે મા પુછા અભયકુમાર ઉપાય કહી વહી મા, અગ્નિને ઔષધ અગ્નિ કહ્યો છે તે સહી માત્ર ૧૨ સાયમી કરવી અગ્નિ અગ્નિ હુવે યદા માટ, અભયને વચન પ્રમાણુ કરી
