________________
૧૩૦૪
: શ્રી ઘના શાલિભદ્રને રાસ
ધન પતિશાહ પરંતરે રે, ભજન કરતે વાત સાંભળીને ચિત્ત ચિંતવે રે, ધન્ય ધન્ય એહ સુજાત. બ૦ ૧૭ સુચિ થઈ તામ સિહાસને રે, બેઠે થઈ ઉજમાલ; ત્રીજે ઉહાસે આઠમી રે, કહી જિન વિજયે ઢાલ, બ૦ ૧૮
કહે ધનોરે ભામિની, તું પતિહાણ દિન ! પ્રાણ ધરે પ્રાણેશ વિષ્ણુ, કિણ રીતે દુ:ખ લીન ૧ ફાટે કાલી ભુમિકા, જલ વિરહે તતકાલ ! પ્રાણ ધરે પતિ વિરહથી, એ અચરિજ ઈણ કાલ રા રત્રી કહે તવ લજજા કરી, આશાથી અહો શેઠ આશા પાસે બાંધીયા, જીવ કરે છે વેઠ 3
યતઃ અનુષ્યબરમૂછે ઈયમાશા મહારાજન, વિપરીતા હિ શંખલા: ચેનબદ્ધા પ્રધાનંતિ, મુકતાસ્તિષ્ઠતિ પંગુવત્ ૧૫ ભાવાર્થ-હે મહારાજા ! આ આશારૂપી સાંકલ બહુ તહે વાર છે; કેમકે, તે સાંકલવડે બંધાએલા પુરૂષે દોડે છે અને તેનાથી છુટા થએલા પાંગલાની પેઠે બેસી રહે છે, અર્થાત્ સામાન્ય સાંકલથી બંધાએલા માણસે હાલી ચાલી શકતા નથી પણ તેથી છુટા હરી ફરી શકે છે, પરંતુ આ આશારૂપી સાંકલ તે એવી તરેહવાર છે કે, એના પાસમાં પડેલા માણસે દોડ દોડ કરે છે અને તેથી મુકત થએલા પાંગલની પેઠે નિરાંતે બેસી રહે છે. રા
