________________
ત્રીજે ઉલાસ :
: ૧૨૯
પુત્રને રે, આપે વંછિત વેગ. બ૦ ૯ તુજ પતિ નામે માહરે રે, છે ભત્તર સુરંગ દાની માની ગ્યાની ભલે રે, ધરતે પ્રીતિ અભંગ. બ૦ ૧૦ શ્રી શ્રેણિક રૂપ પુત્રિકા રે, સમશ્રી વિખ્યાત; કુસુમપાલ તનયા તીસી રે, કુસુમશ્રી થી ગાત. બ૦ ૧૧ તે પરણ્ય તિહાં પ્રેમથી રે, ઉત્તમ ગુણને પાત્ર, કાંતા ત્રીયેથી કીડો રે, સુગુણ સુરૂપ સુગાત્ર. બ૦ ૧૨ બંધવ વયણ વિશેષથી રે, છડી સવિ પરિવાર એકાકી કેઈ દેશડે રે, પહે છે નિરધાર. બ૦ ૧૩ તે જાતે લક્ષમી ગઈ રે, સતીય પરે તે સાથ; સુસરાદિક સાવિ નિસર્યા રે, પરદેશે વિણ આથ. બ૦ નીર વિના જમ કમલિની રે, સરોવર મેં સુકાય; તમ ધન હિન મનુષ્યને રે, માન નહિ કોણ ઠાય. બ૦ ૧૫ કરવા ઉદર આજીવિકા રે, ઈહાં આવ્યાં ઈણવાર સર ખણીએ છીએ તુમ તણું રે, તુમ છે આધાર. બ૦ ૧૬
યત કિં કિં ન કિય કિકિ ન કાયળ્યું, કહ કહ ન નામિયંસીસં; દુભર ઉરિસ્સ ભરણે, કિં ન કિય કિં ન કાયવ્ર, રા
ભાવાર્થ – શું શું ન કર્યું, શું શું નહિ કરવા ચોગ્ય છે અને કેને કેને શીશ નથી નમાવ્યું? અપિતુ આ દુખે ભરવા યોગ્ય એવા પેટને માટે શું ન કર્યું અને શું ન કરવા યોગ્ય છે, અર્થાત્ સર્વે કર્યું અને સર્વે કરવા ગ્યા છે રા
