________________
ગુરુસેવાના છેલ્લા પાંચ વર્ષ
al
ગુરુ-શિષ્યનો સંબંધ ઋણાનુંબંધનો છે. ગુરુ માટે, શિષ્યની શોધ નથી હોતી. શિષ્યની પાત્રતા, ગુરુને ખેંચી લાવે છે. જયતાક અને યશોભદ્રસુરિ જે કુમારપાલ અને હેમચન્દ્રસૂરિરૂપે પ્રગટે છે.
ત્રિપૃષ્ઠ અને ત્રિપૃષ્ઠના રથનો સારથિ જ, ર૭ મા ભવમાં મહાવીર અને ગૌતમરૂપે અવતરિત થાય છે.
ઈન્દ્રવદનની દીક્ષા ૧૮ વર્ષની ઉંમરે થઈ ત્યારે મહારાજજીની ઉંમર ૬૮-વર્ષની. મહારાજજીનું સ્વાથ્ય આમ તંદુરસ્ત, છતાં મહારાજજીને ફરતા. ‘વાની પીડા વારંવાર ઊપડતી હતી. મહારાજજીની વિશુદ્ધિ અને વાત્સલ્ય એવા હતા કે “તેમના પ્રત્યેક શિષ્ય, મુનિ નંદીષેણ બની તેમની સેવા કરવા તત્પર હતા''.
છેલ્લા પાંચ વર્ષ એટલે કે ૭૯-વર્ષની ઉંમરથી મહારાજજીની સંપૂર્ણ સેવામાં ચન્દ્રશેખરવિજયજી અપૂર્વ ઉલ્લાસથી જોડાય છે. ચન્દ્રશેખરવિજયજી અને પ્રેમસૂરીશ્વરજી મ.સા.નું જોડાણ જલ-મીન જેવું કહેવાને બદલે મને તો કહેવાનું મન થશે કે “હવા અને સુવાસ જેવું છે'' પ્રેમસૂરીશ્વરજી મહારાજની કૃપાની હવા ચન્દ્રશેખરવિજય નામની સુવાસને સમગ્ર ભારતમાં ફેલાવતી રહી. સુવાસ પણ એવી ગુણિયલ કે હવાને સદેવ કેન્દ્રમાં રાખી નમતી રહી. યાદ રહે એકલી હવા ગમે તેવી વ્યાપક શક્તિમાન હોય છતાં તે સુવાસ ન ફેલાવી શકે જો વાતાવરણમાં સુવાસ ન હોય તો. ચન્દ્રશેખર વિ. પુષ્પ છે. ગુસ્કૃપા હવા છે.
૭૯ વર્ષના મહારાજજી સ્થિરવાસનો વિચાર કરતા હતા. હવે પાદ વિહાર શક્ય ન હતો માટે સંયમજીવનની આરાધના માટે કોઈક સાનુકૂળ ક્ષેત્રમાં સ્થિર થઈ જવું, તેવો વિચાર મનમાં ઉદ્ધવ્યો. તેમણે પોતાનો વિચાર શિષ્યો સમક્ષ પ્રગટ કર્યો.
