________________
ડૉ. સુધીરભાઈ, ડૉ. કીર્તિભાઈ, ડૉ. હિમાંશુભાઈ પૂર્ણ આશા સાથે ઉપચારો કરતા હતા. તેઓ પણ હકીકત જાણતા હતા કે “હવે ઘોસલો છોડવા માટે પંખીનો તરફડાટ વધવા લાગ્યો છે.”
સમય પસાર થતો જાય છે. ભક્તો-શિષ્યો સહુ અસ્વસ્થ છે. અને બારના ટકોરે પૂ. ગુરુદેવના સ્વાથ્યએ કરવટ બદલી, એકાએક આંખ ફરવા લાગી, શ્વાસ રૂંધાવા લાગે છે. તુરંત ડૉક્ટરોને ફોન થાય છે અને ડૉક્ટરો તુરત આવે છે. તમામ ઉપચારો ચાલુ છે. પણ નિયતિએ આજે શરીર મુક્ત આત્મ તત્ત્વના ઉશ્યનનો પ્લાન ઘડી લીધો હતો. ૧૨-૪૦ મિનિટે ચન્દ્રશેખર મહારાજે નશ્વર દેહના માલિક મટી, સ્થિર આત્મતત્ત્વ સાથે સ્થાનાન્તરની પ્રક્રિયાનો આરંભ કરી દીધો હતો ગુરુદેવે નવકાર મંત્રની ધુન સાંભળતા વિદાય લીધી. ડૉક્ટરોએ અશ્રુ સાથે દુઃખદ સમાચાર જાહેર કર્યા. જો કે પોતાના અન્તિમ સમયની જાણ પૂ. ગુરુદેવે ર૭ વર્ષો પૂર્વે સ્વહસ્તે લખેલા વિશ્વશાન્તીના મૂલાધાર પુસ્તકમાં કરી જ હતી.
શરીર અને આત્માના ભેદની પ્રક્રિયાના દષ્ટા તરીકે પૂ. ગુરુદેવશ્રીના સાથે રહેલ શિષ્યો, સંસારી બહેન માતૃ હૃદયા સા.શ્રી. મહાનંદાશ્રી તથા બહેન નીરુબહેન, શ્રાવકોમાં અમીતભાઈ આદિ અનેક હતા.
આ ગેરહાજરી, હાજરી કેટલી તાકાતવર હતી, તેનો અનુભવ કરાવતી હતી. નિષ્ક્રિય પણ ગુરુદેવ અને તેમનો દેહ અમારા માટે જીવંત તીર્થ હતું. અમે સહુ આ હાજરીના તાંતણે તેમની સાથે જોડાયેલા હતા. આ વિદાયે હવે હાજરીના સ્થલ ભાવોથી મુક્ત કરી અમને તેમની સાથે ગાળેલી પળોની અનુભૂતિના સૂક્ષ્મ પ્રદેશમાં પ્રવેશ કરવાની ફરજ પાડી છે. ગઈકાલ સુધી જે ખોળામાં માથું મૂકી નિરાંત મળતી હતી તે ખોળાની માત્ર અનુભૂતિ કે સ્મૃતિને જ વાગોળવાની રહી.
પૂ. ગુરુદેવના કાળધર્મના સમાચાર મિનિટોમાં સમગ્ર અમદાવાદમાં ફેલાઈ ગયા. અરે ! સમગ્ર વિશ્વમાં વહેતા થયા, આંબાવાડીનો એરિયા ઉપાશ્રયનો રોડ. નેહરુનગરના મુખ્ય રાજમાર્ગો માનવ