________________
“બેટા! શાસન દિપક બનજે"
તે સુશ્રાવિકાનું નામ સુભદ્રા હતું.
તે સુશ્રાવક કાન્તીભાઈના ધર્મપત્ની હતા. સગર્ભા હતા. વિ.સં. ૧૯૯૦ ફાગણ સુદ પાંચમના દિવસે સુભદ્રા બહેને એક દિકરાને જન્મ આપ્યો. માતા ભાનમાં આવે છે. બાળકને માતા, સૌ પ્રથમવાર હાથમાં લે છે. વ્હાલનો સાગર હિલોળા લે છે. સ્તનપાનની ક્રિયાનો પ્રારંભ કરતા પહેલા જિનશાસનની આ મહાનું શ્રાવિકા પોતાના પ્રથમ સંતાનના કાનમાં નવકાર સંભળાવે છે અને તેના કાનમાં એક ચિનગારી જેવું વાક્ય વહેતું કરે છે. “બેટા! શાસન દિપક બનજે” આ ચિનગારી જ જાજરમાન સત્વની ઉદ્દીપક બની હશે અથવા તો આ વાક્ય, માતૃભાવનાનું પ્રતિબિમ્બ છે, માતૃમોહનું નહી.
માતાનું આ વાક્ય કેવલ કથન હતું કે માતાનું પોતાના દિકરા માટેનું આયોજન? તે સમજવા અનેક પડાવો પસાર કરવા પડશે.
તે સન્નારીને જિનશાસન કેટલું વ્હાલું હશે ! “કુદરતની પ્રિયતમ ભેટ જેવા પોતાના પ્રથમ સંતાનને તે, જિનશાસનના ચરણે ધરવા તત્પર બન્યા.”
સુભદ્રા બહેનના સમગ્ર અસ્તિત્વમાં જિનશાસન માટેનું અમાપ બહુમાન ગૂંજતું હશે અને એવું કહી શકાય કે “નવ મહિના સુધી સતત પ્રભુ શાસનને અદ્ભૂત ભેટ ધરવાના ભાવોથી પોતાના સમગ્ર અસ્તિત્વને ભરી દીધું હશે, જેના રૂડા પ્રભાવે જૈન સંઘને જીવન્ત શાસન પુરુષ જેવા પંન્યાસ ચન્દ્રશેખરવિજયજી સાંપડ્યા. જેમ સગર્ભા જિજા માતાના ભાવોમાંથી મહાન પરાક્રમી શિવાજી મહારાજ મળ્યા, તે જ રીતે સુભદ્રા બહેનના ભાવોએ સદીના યુગ પુરુષ, જિનશાસનને આપ્યા આ માતાએ પોતાનું પ્રથમ વહાલ, દૂધ રૂપે વહાવાને બદલે શબ્દ રૂપે વહાવ્યું.
ધન્ય માતા જેને ઉદરે અવતરીયા...માનવ જગતને માતાઓએ જેટલી મદદ કરી છે તેટલી પિતાઓએ નથી કરી...
