________________
મુંબઈ શ્રીપાલ નગરને આંગણે
૩૮
ચન્દ્રશેખર મહારાજને કેવલ વ્યક્તિ તરીકે જોવાને બદલે વિચાર તરીકે જોવાની મજા વધુ આવશે. ચન્દ્રશેખર મહારાજ પ્રાચીન પરંપરાઓથી અલગ ન હતા. પણ તેઓ આગળ હતા. એટલે કે જે પરંપરાઓ સમયના પ્રવાહમાં અપ્રસ્તુત થતી હોય, તે પરંપરાઓને સાચવવી તેવું તેઓ માનતા ન હતા. તમામ સિદ્ધાંતોનો પ્રાણ એકતા છે તેવું તેઓ સ્પષ્ટ માનતા હતા. સંઘ એકતા જ સંઘદેવી છે.
ચન્દ્રશેખર મહારાજ મુંબઈ ચાતુર્માસ માટે પધાર્યા હતા. વિ.સં. ૨૦૩૩નું ચાતુર્માસ શ્રીપાલનગર વાલ્કેશ્વર હતું. રવિવારના જાહેર પ્રવચનો પ્લેઝન્ટ પેલેસના પાર્કિંગમાં રહેતા હતા. સમગ્ર મુંબઈના હજારો લોકો પ્રવચનોમાં આવતા હતા. સમગ્ર મુંબઈ આ પ્રવચનોમાં ઓતપ્રોત હતું. તેમના શબ્દોમાં કે તેમની સરળતામાં જાદુ હતો. મુંબઈના દૂર-દૂરના પરાના લોકો હાડમારી વેઠીને પ્રવચનોમાં આવતા હતા.
આ ચોમાસાના પ્રવચનો તથા જાહેર પ્રવચનો દ્વારા સમગ્ર મુંબઈમાં મુનિશ્રી ચન્દ્રશેખરવિજયજીનું નામ ખૂબ ગાજવા લાગેલું. આ ‘ગુડવીલ’નો ઉપયોગ કરી ચન્દ્રશેખર મહારાજ યુવાનોને ધર્માભિમુખ કરવા ઝંખતા હતા. તેમની નજરમાં ધર્મ એટલે કેવલ ક્રિયાકાંડ ન હતા. તેઓ ધર્મ એટલે સદાચાર એ સંસ્કારના ફેલાવવામાં સમજતા હતા. તેમની નજર પ્રભુદાસભાઈ પારેખના વિચારો તરફ હતી. તેઓ સમગ્ર પાશ્ચાત્ય જીવન શૈલીના વિરોધમાં હતા.
કેવો વિરોધોભાસ છે કે “પ્રવચનોમાં આવનાર શ્રોતા વર્ગ સંપૂર્ણ ક્રિયાપ્રધાન જીવનમાં જ મસ્ત હતો. તો નહીં આવનાર યુવાવર્ગ સંપૂર્ણ પાશ્ચાત્ય જીવન શૈલીથી રંગાયેલો હતો. ક્રિયાપ્રધાન શ્રોતાઓ દંભ પ્રચુર હતા. તો પાશ્ચાત્ય જીવન શૈલીવાળો યુવા વર્ગ વિલાસ પ્રચુર હતો.
આ વિરોધોભાસમાં ધર્મ રક્ષા માટે ‘“યુવાવર્ગને ધર્માભિમુખ કરવો અનિવાર્ય છે.’’ તેવું ચન્દ્રશેખર મહારાજને સ્પષ્ટ જણાતું કારણ કે દંભ યુક્ત ક્રિયાકાંડી ધર્મી વર્ગ ધર્મ માટે નકામો છે.
૧૦૦