________________
પાત્ર પણ રાખ્યું છે, છતાં પણ પોતાની જાતને નિગ્રંથ કહો છો. સાચા નિગ્રંથ તો મારા ધર્માચાર્ય છે, જે ત્યાગ અને તપની પ્રત્યક્ષ મૂર્તિ છે અને સાથોસાથ કપડાં અને પાત્રરહિત પણ છે.” પાર્શ્વ પરંપરાના સાધુઓએ કહ્યું: “જેવો તું, તેવા જ તારા આચાર્ય દિગંબર અવસ્થા સ્વીકારેલ છે.”
ગોશાલકે ગુસ્સામાં કહ્યું: “તમે લોકો મારા આચાર્યની નિંદા કરો છો, તમારો ઉપાશ્રય બળીને ભસ્મ થઈ જશે.” ગોશાલકે ચંપક રમણીયમાં પાછા ફરીને આખી વાત પ્રભુને સંભળાવી. સિદ્ધાર્થ દવે કહ્યું : “ગોશાલક ! તેઓ પાર્શ્વનાથ પરંપરાના સાધુ છે. સાધુઓનાં તપ તેજ - શાપ આપવા અને ઉપાશ્રય બાળવા માટે નથી હોતા.”. '
ત્યાં આચાર્ય મુનિચંદ્ર ઉપાશ્રયની બહાર ઊભા થઈને ધ્યાનમગ્ન થઈ ગયા. અડધી રાતે કૂપનય નામનો કુંભાર પોતાના સાથીઓ સાથે દારૂ પીને ઘેર પાછો ફર્યો અને ત્યાં ધ્યાનમગ્ન મુનિને ચોર સમજીને પોતાના બંને હાથથી તેમનું ગળું દબાવી દીધું. અસહ્ય વેદના થવા છતાં પણ મુનિ સ્થિર રહ્યા. સમભાવથી શુલ ધ્યાનમાં સ્થિત હોવાને લીધે તેમને કેવળજ્ઞાનની પ્રાપ્તિ થઈ ગઈ અને તેમણે નિર્વાણ મેળવી લીધું. દેવોએ ફૂલોનો વરસાદ વરસાવ્યો અને કેવળજ્ઞાનનો મહિમા પ્રગટ કર્યો. દેવોની અવરજવર જોઈને ગોશાલકે ભગવાનને કહ્યું : “લાગે છે તેમનો ઉપાશ્રય બળી રહ્યો છે.” સિદ્ધાર્થ દેવે કહ્યું : “નહિ આચાર્ય મુનિચંદ્રને કેવળજ્ઞાનની પ્રાપ્તિ થઈ છે, માટે દેવગણ મહિમા કરી રહ્યા છે.” ગોશાલકે ઉપાશ્રયમાં જઈને મુનિચંદ્રના શિષ્યોને ઉઠાડ્યા. પોતાના આચાર્યને કાળ પ્રાપ્ત સમજીને તેઓ પશ્ચાત્તાપ કરવા લાગ્યા. આચાર્ય હેમચંદ્ર આ ઘટનાનો ઉલ્લેખ કરતા લખ્યું છે કે - “મુનિચંદ્રને તે વખતે અવધિજ્ઞાન થયું અને તેમણે સ્વર્ગારોહણ કર્યું.”
કુમારકથી વિહાર કરીને ભગવાન ચોરાક સન્નિવેશ પધાર્યા, ત્યાં ચોરોનો ઉત્પાત હતો, આથી ચોકીદાર ખૂબ જ સાવધાન રહેતા હતા. ચોકીદારોએ ભગવાન પાસે તેમના વિશે જાણવા માંગ્યું, પણ તેઓ પોતાના વ્રતને કારણે મૌન જ રહ્યા. ચોકીદારોએ વિચાર્યું કે - “આ કોઈ ચોર કે ગુપ્તચર છે આથી તેમને પકડીને જાત-જાતની તકલીફો આપી. જ્યારે આ વાતની જાણ ગામના નિમિત્તજ્ઞ ઉત્પલની બહેનો ને સોમા અને જયંતીને થઈ તો તેમણે ત્યાં પહોંચીને ભગવાનને છોડાવ્યા. ભગવાનનો ખરો પરિચય જાણીને ચોકીદારોએ પોતાની ભૂલ માટે માફી ૩૧૪ 909909969696969696969696969 જેન ધર્મનો મૌલિક ઇતિહાસ)