________________
તું સાપ બન્યો છે, હવે તો સમજી જા! નહિ તો અવગતિઓમાં ભટકવું પડશે.” ભગવાનના બોલ સાંભળી ચંડની આત્મા જાગી ઊઠી. તેના મનમાં વિવેકની જ્યોતિ પ્રગટી. પૂર્વજન્મોને યાદ કરીને તેણે મનમાં સંકલ્પ કર્યો - “હવે હું કોઈને નહિ સતાઉં ને આજથી મરતાં સુધી અન્ન નહિ ગ્રહણ કરું.” તે પોતાના દરમાં ચાલ્યો ગયો. પ્રભુ પણ બીજે વિહાર કરી ગયા.
ચંડે પોતાના દરમાંથી બહાર નીકળવાનું સુધ્ધાં બંધ કરી દીધું. જંગલમાં શાંતિ સ્થપાઈ ગઈ. લોકો ચંડની પૂજા કરવા લાગ્યા. તેના દર પર દૂધ, ખાંડ, કંકુ, ફૂલ વગેરેનો વરસાદ થવા લાગ્યો. ચંડ તો અડકતો પણ નહોતો, આથી તે વસ્તુઓથી આકર્ષાઈને કીડીઓ ઉભરાઈ ગઈ. ચંડ કોકડું વાળીને એવી રીતે અચળ હતો, જાણે નિર્જીવ હોય. ધીમે-ધીમે કીડીઓ તેને વળગી-વળગીને કરડવા લાગી, પણ ચંડ એમ જ પડી રહ્યો. બધી જ વેદનાને સમભાવથી સહન કરતા કરતા શુભભાવથી આયુષ્ય પૂરું કરીને તેણે અષ્ટમ સ્વર્ગ મેળવ્યું.
(વિહાર અને નૌકારોહણ) ચંડકૌશિકનો ઉદ્ધાર કરીને ભગવાન વિહાર કરતા કરતા વાચાલા પહોંચ્યા. ત્યાં તેમણે નાગસેનના ત્યાં પરમાથી પોતાના પંદર દિવસના ઉપવાસનાં પારણાં કર્યા. ત્યાંથી વિહાર કરીને ભગવાન શ્વેતાંબિકા નગરે પધાર્યા. ત્યાં રાજા પરદેશીએ તેમનું ભાવભીનું સ્વાગત કર્યું અને સત્કાર કર્યો. શ્વેતાંબિકાથી વિહાર કરીને ભગવાન સુરભિપુર તરફ ચાલ્યા. વચ્ચે ગંગાનદી વહી રહી હતી. ગંગાને પાર કરવા માટે પ્રભુને નાવડીમાં બેસવું પડ્યું. જેવી નાવડી ચાલી, જમણી બાજુ ઘુવડ બોલ્યું. ઘુવડનો અવાજ સાંભળીને નાવડીમાં બેઠેલા ખેમિલ નિમિત્તશે કહ્યું : “મોટું સંકટ આવવાનું છે, પણ આ મહાપુરુષના પ્રબળ પુણ્ય-પ્રતાપે કોઈ રીતનું નુકસાન નહિ થાય.” થોડે દૂર જતાં જ આંધી-તોફાનના જોરદાર ઝાપટામાં આવીને નાવડી ભમરમાં ફસાઈ ગઈ. યાત્રાળુ ગભરાયા, પણ ભગવાન નિર્ભય-
નિશ્ચલ-ધ્યાનમગ્ન બેસી રહ્યા. થોડીવાર પછી તોફાન રોકાઈ ગયું અને નાવડી કિનારે લાગી ગઈ. કહેવાય છે કે ત્રિપૃષ્ટના ભવમાં જે સિંહને ભગવાને માર્યો હતો, તેના જ જીવે વેર
ભાવથી સુદંષ્ટ્ર દેવના રૂપમાં ગંગા પાર કરતી વખતે મહાવીરના રસ્તામાં આ તોફાન ઊભું કર્યું હતું. કંબલ અને શંબલ નામના નાગકુમારોએ
આ અપશુકન દૂર કરવામાં પ્રભુની સેવા કરી. [ ૩૧૦ 90993039696969696969696969 જેન ધર્મનો મૌલિક ઇતિહાસ ]