________________
દાન કરી અગ્નિપ્રવેશ કરીશ.” સેવક કુમારના આ બોલ સાંભળી રડમસ થઈ ગયો, પછી બોલ્યો : “જો તમે અગ્નિપ્રવેશ કરવા માંગો છો, તો હું પણ તમારી સાથે જ પ્રવેશ કરીશ.” કુમારે કહ્યું: “ઠીક છે, પણ પહેલાં રત્નકરંડિયુ તો લઈ આવ? અને હા, આ વાત કોઈને કરીશ નહિ.”
સેવક નગર તરફ ગયો. વસુદેવે મડદાને ચિતા ઉપર રાખીને આગ લગાવી દીધી. ચિતાની પાસે જ એક ઝાડ ઉપર લાકડી વડે લખીને ટાંગી. દીધું કે - “સાચા સ્વભાવ અને ચરિત્રના હોવા છતાં પણ લોકોએ મારી ઉપર શંકા કરી, માટે મેં મારી જાતને અગ્નિને સમર્પિત કરી દીધી છે.' સેવકના આવતા પહેલાં જ તેઓ ત્યાંથી જતા રહ્યા. રસ્તામાં એક બળદગાડું મળ્યું, જેમાં બેઠેલી એક યુવતી સાસરેથી પોતાને પિયર જઈ રહી હતી. એની સાથે એક વૃદ્ધ પણ હતો. વસુદેવને પગપાળા જતા જોઈ એને દયા આવતા એણે વૃદ્ધને કહ્યું કે - “એને ગાડીમાં બેસાડી દો, રાત્રે આપણે ત્યાં વિસામો લઈ આગળ જતો રહેશે.” વૃદ્ધના કહેવાથી વસુદેવ એમની સાથે બેસી ગયા ને એમના ઘરે પહોંચી
સ્નાન વગેરે કરી ભોજન કરી વિશ્રામ કરવા લાગ્યા. વિશ્રામ કરતી વખતે પાસેના યક્ષાયતન (યક્ષમંદિર)થી કેટલાક લોકોની અંદરોઅંદરની વાતચીત સાંભળતા ખબર પડી કે - “એમના અગ્નિપ્રવેશની વાત એ સેવક દ્વારા જાણ થતા પરિવારના લોકો સ્મશાનમાં પહોંચ્યા અને ત્યાં એમનું લખાણ વાંચી અગ્નિપ્રવેશનું કારણ જાણી તેઓ ઘણાં દુઃખી થયાં અને ચિંતિત થઈ રડતાં-રડતાં બધું જ જરૂરી કર્મકાંડ પતાવી નગરમાં પાછા ફર્યા. વસુદેવને લાગ્યું કે સાંસારિક બંધન કેટલું ગૂઢ, રહસ્યમય અને ક્ષણિક છે. સારું છે, લોકોને વિશ્વાસ થઈ ગયો કે -
હું નથી રહ્યો, માટે મને શોધવાનો પ્રયત્ન કરશે નહિ અને હું નિઃશંક થઈ સ્વતંત્ર વિચરણ કરી શકીશ.”
આખી રાત વિશ્રામ કરી વસુદેવ ત્યાંથી આગળ વધી અલગ-અલગ જગ્યાઓએ ફરતા રહ્યા, અને સાથે-સાથે એમણે ઘણું બધું શીખી લીધું. જાત-જાતની વિદ્યાઓનું અધ્યયન કર્યું અને કેટલાયે પ્રસંગોએ પોતાનાં શૌર્ય અને સાહસનો પરિચય આપ્યો. આ રીતે ફરતા-ફરતા વસુદેવ કૌશલ રાજ્યના પ્રમુખ નગર અરિષ્ટપુરમાં પહોંચ્યા. ત્યાં એમને ખબર પડી કેકૌશલનરેશ રુધિર એમની રાજકુમારી રોહિણીનો સ્વયંવર રચી રહ્યા છે. જેમાં જરાસંધ, દમઘોષ, પાંડુ, સમુદ્રવિજય, ચંદ્રાભ અને કંસ વગેરે મોટા| ૧૮૪ 99696969696969696969696969696963 જૈન ધર્મનો મૌલિક ઇતિહાસ