________________
૨૨
ઊભા રહે છે. તેમના સમયમાં ઘર કરી બેઠેલે ચૈત્યવાસી જૈન સાધુઓને સડે તેમને શલ્યની માફક સાલતા હતા અને તેથી તે સડા સામે તેમણે જબરજસ્ત વિરોધ જાહેર કર્યો હતે. “સ બેધપ્રકરણ” નામનો તેમનો ગ્રંથ તેમના ઉક
ટનું પ્રતિબિંબ છે. તે સાધુઓ દેવદ્રવ્યને પિતાના અંગત ઉપયોગમાં વાપરી નાખી ભગવાન મહાવીરના ઉચ્ચકેટીના ત્યાગમાર્ગને વગાવી રહ્યા હતા ત્યાં સુધી કે ખાનગી મિક્ત રાખી વ્યાજવટું પણ કરતા હતા. એકલી સ્ત્રીઓ સામે ગાતા કે વ્યાખ્યાન વાંચતા; વિના કારણે કટિવસ્ત્ર વાપરતા; રાત્રે સ્ત્રીઓને ઉપાશ્રયમાં આવવા દેતા, તાંબુલ વગેરે મુખવાસનો ઉપયોગ કરતા ઉચાટન, મંત્ર તંત્ર, વૈદું વગેરે દ્વારા પૈસા પેદા કરતા, પરસ્પર વેરવૃત્તિ વધે એવી રીતે શ્રાવકેને સલાહ આપતા અને પિતાના વાડાને મજબુત કરવા લગ્નવ્યવહાર જોડવામાં ભાગ લેતા, પરનિદા અને આમપ્રશંસા તે તેમને હમેશની આદત જેવાં થઈ રહ્યાં હતાં. આમ ભગવાન મહાવીરના અહિંસા, સત્ય, અચૌર્ય, બ્રહ્મ અને અપરિ ગ્રહું જેવાં મહાન વ્રતોને છડેચોક ભંગ કરી રહ્યા હતા. આગળ ચાલતાં શ્રીહરિભદ્રસૂરિ જણાવે છે “તેઓ સાધુઓ નથી પણ પેટભરાઓનું પેડું છે.”
આવી પ્રવર્તતી સ્થિતિમાં તેમણે સામનો કર્યો હતે, તથા પિતાની પ્રતિભા અને આચરણ દ્વારા તેવા વ્યવહારવાળા સાધુઓના સામર્થ્યને હચમચાવી મૂક્યું હતું
આ બધા ઉપરથી એમ લાગે છે કે તેમનું જીવન એક આદર્શ નમૂનો હતે. સંસારથી છૂટવાની અને અન્ય પ્રાણીઓને છોડવાની તેમની તત્પરતા યત્રતત્ર તરવરી આવે છે.