________________
મને આપને શિષ્ય બનાવ.” એમ કહી તેમણે પિતાની ભીષ્મ પ્રતિજ્ઞાની હકીક્ત કહી સંભળાવી. પરંતુ સાધ્વીથી પુરુષને દીક્ષા દઈ શકાય નહિ કે પોતાના શિષ્ય કરી શકાય નહિ એ જૈનાચાર હવાથી ચતુર સાધ્વીજી હરિભદ્રને સમજાવી પિતાના ધર્મગુરુ શ્રી જિનદત્તાચાર્ય પાસે લઈ ગયાં અને અર્થ સમજાવવા વિનંતિ કરી.
આ રીતે પુરોહિતજી જૈન સાધુઓના પરિચયમાં આવ્યા. સાધ્વીની વિનયશીલતા અને સાધુની સરળતા તથા સહૃદયતાને પ્રત્યક્ષ પાઠ પહેલવહેલે ત્યાંજ મન્યા. તે જ વખતે શ્રી જિનદત્તસૂરિ પાસે દીક્ષા લીધી અને સાધ્વીને પિતાનાં “ધર્મજનની” તરીકે સ્વીકાર્યા. આ સાધ્વી તે
યાકિની મહત્તરા” જ, કે જે હરિભદ્ર જેવા ધર્મપુત્રને પામીને અમર બની ગયા.
આમ જ્ઞાન અને ગુણને ભેદ સમજાય અને અસાધારણ વિદ્વાનને અસાધારણ અહંકાર અસાધારણ રીતે ઓગળી ગયા. પહેલાંના સકળશાસ્ત્રજ્ઞ પુરહિતપ્રવર હવેથી અલ્પમતિ” અણગાર બની ગયા. અને સરળતા, સુજનતા અને સહૃદયતાના સ્રોતને એ મહાનુભાવ જીવનભર વહેવરાવતા રહ્યા. તે દીક્ષા લીધા પછી અહિંસા, અનાગ્રહ અને અષાયના પાયા પર રચાયેલાં જૈન આગમને અભ્યાસ શરૂ કરી દીધો અને પોતાનું જીવન તદનુસાર બનાવતા ગયા. કાળકમે શાસ્ત્રોમાં પ્રવીણ થતાં જ ગુરુએ તેમને આચાર્યપદે સ્થાપ્યા.
